سوره «الأعراف» آیات 105 تا 120

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱۰۵ تا ۱۲۰ سوره «الأعراف» به‌شرح زیر است.

حَقِیقٌ عَلَیٰ أَنْ لَا أَقُولَ عَلَی اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ قَدْ جِئْتُکُمْ بِبَیِّنَةٍ مِنْ رَبّکُمْ فَأَرْسِلْ مَعِیَ بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿۱۰۵﴾

سزوار است که درباره خدا سخنی جز حق نگویم. بی‌تردید من دلیلی روشن [بر صدق رسالتم] از سوی پروردگارتان برای شما آورده‌ام، [از حکومت ظالمانه‌ات دست بردار] و بنی اسرائیل را [برای کوچ کردن از این سرزمین] با من روانه کن. (۱۰۵) 

قَالَ إِنْ کُنْتَ جِئْتَ بِآیَةٍ فَأْتِ بِهَا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصّادِقِینَ ﴿۱۰۶﴾

[فرعون] گفت: اگر [در ادعای پیامبری] از راستگویانی چنانچه معجزه‌ای آورده‌ای آن را ارائه کن. (۱۰۶) 

فَأَلْقَیٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِیَ ثُعْبَانٌ مُبِینٌ ﴿۱۰۷﴾

پس موسی عصایش را انداخت، پس به ناگاه اژدهایی آشکار شد. (۱۰۷) 

وَنَزَعَ یَدَهُ فَإِذَا هِیَ بَیْضَاءُ لِلنّاظِرِینَ ﴿۱۰۸﴾

و دستش را از گریبانش بیرون کشید که ناگاه دست برای بینندگان سپید و درخشان گشت. (۱۰۸) 

قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِیمٌ ﴿۱۰۹﴾

اشراف و سران قوم فرعون گفتند: قطعاً این جادوگری [زبردست و] داناست. (۱۰۹) 

یُرِیدُ أَنْ یُخْرِجَکُمْ مِنْ أَرْضِکُمْ ۖ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿۱۱۰﴾

می‌خواهد شما را از سرزمینتان بیرون کند؛ اینک [درباره او] چه رأی و نظری می‌دهید؟ (۱۱۰) 

قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ ﴿۱۱۱﴾

گفتند: [مجازات] او و برادرش را به تأخیر انداز و نیروهای گردآورنده را به شهرها روانه کن. (۱۱۱) 

یَأْتُوکَ بِکُلّ سَاحِرٍ عَلِیمٍ ﴿۱۱۲﴾

تا هر جادوگری دانا را به نزد تو آورند. (۱۱۲) 

وَجَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوا إِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ کُنّا نَحْنُ الْغَالِبِینَ ﴿۱۱۳﴾

و جادوگران نزد فرعون آمدند [و] گفتند: آیا اگر پیروز شویم، حتماً برای ما پاداش و مزد قابل توجهی خواهد بود؟ (۱۱۳) 

قَالَ نَعَمْ وَإِنَّکُمْ لَمِنَ الْمُقَرّبِینَ ﴿۱۱۴﴾

گفت: آری، و یقیناً از مقرّبان خواهید بود. (۱۱۴) 

قَالُوا یَا مُوسَیٰ إِمَّا أَنْ تُلْقِیَ وَإِمّا أَنْ نَکُونَ نَحْنُ الْمُلْقِینَ ﴿۱۱۵﴾

جادوگران گفتند: ای موسی! یا تو [چوب دست خود را] بینداز، یا اینکه ما می‌اندازیم. (۱۱۵) 

قَالَ أَلْقُوا ۖ فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْیُنَ النّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِیمٍ ﴿۱۱۶﴾

[موسی] گفت: شما بیندازید. هنگامی که انداختند، چشم‌های مردم را جادو کردند و آنان را سخت ترساندند، و جادویی بزرگ و شگفت آور به میان آوردند. (۱۱۶) 

وَأَوْحَیْنَا إِلَیٰ مُوسَیٰ أَنْ أَلْقِ عَصَاکَ ۖ فَإِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَأْفِکُونَ ﴿۱۱۷﴾

و به موسی وحی کردیم: عصایت را بینداز. ناگهان آنچه را جادوگران به دروغ بافته بودند، به سرعت بلعید! (۱۱۷) 

فَوَقَعَ الْحَقّ وَبَطَلَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۱۱۸﴾

پس حق ثابت شد و آنچه را همواره جادوگران [به عنوان سِحر] انجام می‌دادند، باطل و پوچ گشت. (۱۱۸) 

فَغُلِبُوا هُنَالِکَ وَانْقَلَبُوا صَاغِرِینَ ﴿۱۱۹﴾

پس [فرعونیان] در آنجا مغلوب شدند و با ذلت و خواری بازگشتند. (۱۱۹) 

وَأُلْقِیَ السّحَرَةُ سَاجِدِینَ ﴿۱۲۰﴾

و جادوگران [با دیدن آن معجزه عظیم و باطل شدن سِحر خویش] به سجده افتادند. (۱۲۰)

انتهای پیام/