سوره «معارج» آیه 1 تا ۴۴

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۴۴ سوره «معارج» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرّحِیمِ سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

درخواست کننده‌ای عذابی را که واقع شدنی است درخواست کرد، (۱) 

لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿۲﴾

[عذابی که] ویژه کافران است، [و] آن را بازدارنده‌ای نیست. (۲) 

مِنَ اللّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿۳﴾

[این عذاب] از سوی خدای صاحب درجات است. (۳) 

تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿۴﴾

فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوی او بالا می‌روند. (۴) 

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿۵﴾

پس صبر کن صبری نیکو [صبری که در کنارش جزع و ناخشنودی نباشد.](۵) 

إِنّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿۶﴾

دشمنان و مخالفان، آن [عذاب] را دور می‌بینند (۶) 

وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿۷﴾

و ما آن را نزدیک می‌بینیم. (۷) 

یَوْمَ تَکُونُ السّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿۸﴾

روزی که آسمان چون فلز گداخته گردد (۸) 

وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿۹﴾

و کوه‌ها مانند پشم رنگینِ حلاجی شده شود (۹) 

وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿۱۰﴾

و هیچ خویشاوند و دوست صمیمی از [اوضاع و احوال] خویشاوند و دوست صمیمی‌اش نپرسد! (۱۰)

یُبَصَّرُونَهُمْ ۚ یَوَدّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿۱۱﴾

آنان را نشانشان می‌دهند [ولی به خاطر دل مشغولی خود هرگز به آنان توجه نکنند!] گنهکار آرزو می‌کند که‌ای کاش می‌توانست فرزندانش را در برابر عذاب آن روز فدیه و عوض دهد! (۱۱) 

وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿۱۲﴾

و نیز همسر و برادرش را (۱۲) 

وَفَصِیلَتِهِ الّتِی تُؤْوِیهِ ﴿۱۳﴾

و قبیله و قومش را که [در دنیا] به او پناه می‌دادند، (۱۳) 

وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمّ یُنْجِیهِ ﴿۱۴﴾

و نیز همه کسانی را که در روی زمین‌اند تا [این فدیه و عوض] او را [از عذاب آن روز] نجات دهد! (۱۴) 

کَلَّا ۖ إِنّهَا لَظَیٰ ﴿۱۵﴾

این چنین نیست [که برایش راه نجاتی باشد] همانا آتش زبانه می‌کشد، (۱۵) 

نَزَّاعَةً لِلشّوَیٰ ﴿۱۶﴾

در حالی که دست و پا و پوست سر را بر می‌کند! (۱۶) 

تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلّیٰ ﴿۱۷﴾

هر که را به حق پشت کرده واز دعوت حق روی گردانده، می‌طلبد، (۱۷) 

وَجَمَعَ فَأَوْعَیٰ ﴿۱۸﴾

و آن را که ثروت جمع کرده و به ذخیره سازی و انباشتن پرداخته، می‌خواند؛ (۱۸) 

إِنّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾

همانا انسان حریص و بی‌تاب آفریده شده است؛ (۱۹) 

إِذَا مَسَّهُ الشَّرّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾

چون آسیبی به او رسد، بی‌تاب است، (۲۰) 

وَإِذَا مَسّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾

و هنگامی که خیر و خوشی [و مال و رفاهی] به او رسد، بسیار بخیل و بازدارنده است، (۲۱) 

إِلَّا الْمُصَلّینَ ﴿۲۲﴾

مگر نماز گزاران، (۲۲) 

الّذِینَ هُمْ عَلَیٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾

آنان که همواره بر نمازشان مداوم و پایدارند، (۲۳) 

وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقّ مَعْلُومٌ ﴿۲۴﴾

و آنان که در اموالشان حقّی معلوم است (۲۴) 

لِلسّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾

برای درخواست کننده [تهیدست] و محروم [از معیشت و ثروت،](۲۵) 

وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدّینِ ﴿۲۶﴾

و آنان که همواره روز پاداش را باور دارند، (۲۶) 

وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿۲۷﴾

و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (۲۷) 

إِنَّ عَذَابَ رَبّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿۲۸﴾

زیرا که از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست، (۲۸) 

وَالّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿۲۹﴾

و آنان که دامنشان را [از آلوده شدن به شهوات حرام] حفظ می‌کنند، (۲۹) 

إِلَّا عَلَیٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿۳۰﴾

مگر در کام جویی از همسران و کنیزانشان که آنان در این زمینه مورد سرزنش نیستند. (۳۰) 

فَمَنِ ابْتَغَیٰ وَرَاءَ ذَٰلِکَ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿۳۱﴾

پس کسانی که در بهره گیری جنسی راهی غیر از این جویند، تجاوزکار از حدود حق‌اند، (۳۱) 

وَالّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿۳۲﴾

و آنان که امانت‌ها و پیمان‌های خود را رعایت می‌کنند، (۳۲) 

وَالّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿۳۳﴾

و آنان که بر ادای گواهی‌های خود پای بند و متعهدند، (۳۳) 

وَالّذِینَ هُمْ عَلَیٰ صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿۳۴﴾

و آنان که همواره بر [اوقات و شرایط ظاهری و معنوی] نمازهایشان محافظت دارند. (۳۴) 

أُولَٰئِکَ فِی جَنّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿۳۵﴾

اینان در بهشت‌ها، مکرّم و محترم‌اند (۳۵) 

فَمَالِ الّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿۳۶﴾

کافران را چه شده که به تو چشم دوخته به سویت شتابانند؟ (۳۶) 

عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشّمَالِ عِزِینَ ﴿۳۷﴾

از راست و چپ، گروه گروه، (۳۷) 

أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنّةَ نَعِیمٍ ﴿۳۸﴾

آیا هر یک از آنان طمع دارد که او را در بهشت پرنعمت درآورند؟! (۳۸) 

کَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمّا یَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾

این چنین نیست، ما آنان را از آنچه خود می‌دانند [آبی گندیده و بی‌مقدار] آفریدیم. (۳۹)

فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنّا لَقَادِرُونَ ﴿۴۰﴾

به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند که ما تواناییم، (۴۰) 

عَلَیٰ أَنْ نُبَدّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۴۱﴾

بر اینکه به جای آنان بهتر از آنان را بیاوریم؛ و هیچ چیز ما را مغلوب نمی‌کند. (۴۱) 

فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّیٰ یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الّذِی یُوعَدُونَ ﴿۴۲﴾

پس آنان را واگذار تا [در گفتار باطل] فرو روند و مشغول بازی باشند، تا روزشان را که به آنان وعده داده‌اند دیدار کنند، (۴۲) 

یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنّهُمْ إِلَیٰ نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿۴۳﴾

روزی که شتابان از خاک بیرون آیند، گویی به سوی نشانه‌های نصب شده می‌دوند، (۴۳) 

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِکَ الْیَوْمُ الّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾

درحالی که دیدگانشان [از شدت ترس] فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را می‌پوشاند. این همان روزی است که همواره وعده داده می‌شدند. (۴۴)

انتهای خبر/