سوره «مدثر» آیه ۱۸ تا ۵۶

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱۸ تا ۵۶ سوره «مدثر» به‌شرح زیر است.

إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدّرَ ﴿۱۸﴾

او [برای باطل کردن دعوت قرآن] اندیشید و [آن را] سنجید؛ (۱۸) 

فَقُتِلَ کَیْفَ قَدّرَ ﴿۱۹﴾

پس مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ (۱۹) 

ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدّرَ ﴿۲۰﴾

باز هم مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟ (۲۰) 

ثُمّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾

آن گاه نظر کرد، (۲۱) 

ثُمّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾

سپس چهره درهم کشید و قیافه نفرت آمیز به خود گرفت، (۲۲) 

ثُمّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿۲۳﴾

آن گاه [از قرآن] روی گردانید و تکبّر ورزید؛ (۲۳) 

فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾

پس گفت: این قرآن جز جادویی که از جادوگران پیشین حکایت شده چیزی نیست، (۲۴) 

إِنْ هَٰذَا إِلّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾

این جز سخن بشر نمی‌باشد. (۲۵) 

سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾

به زودی او را در سقر درآورم (۲۶) 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾

و تو چه می‌دانی سقر چیست؟ (۲۷) 

لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾

[آتشی است که] نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه رها می‌کند؛ (۲۸) 

لَوّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾

پوست بدن را [همه جانبه] دگرگون می‌کند؛ (۲۹) 

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾

بر آن نوزده نفر [موکّل] گمارده‌اند (۳۰) 

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا ۙ وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ کَذَٰلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ ۚ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِیَ إِلّا ذِکْرَیٰ لِلْبَشَرِ ﴿۳۱﴾

و ما موکّلان آتش را جز فرشتگان قرار نداده‌ایم، و شماره آنان را جز آزمایشی برای کافران مقرّر نکرده‌ایم تا اهل کتاب [به خاطر هماهنگی قرآن با کتابشان] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان [در حقّانیّت قرآن] تردید نکنند، و تا بیماردلان و کافران بگویند: خدا از توصیف گماشتگان آتش به این [نوزده نفر] چه هدفی دارد؟ این گونه خدا هر که را بخواهد [پس از بیان حقیقت] گمراه می‌کند و هر که را بخواهد هدایت می‌نماید، و سپاهیان پروردگارت را جز خود او کسی نمی‌داند، و این قرآن فقط مایه تذکر و پند برای بشر است. (۳۱) 

کَلّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾

این چنین نیست [که کافران می‌پندارند که این حقایق افسانه است،] سوگند به ماه (۳۲) 

وَاللّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾

[و] سوگند به شب هنگامی که پشت می‌کند (۳۳) 

وَالصّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾

و سوگند به صبح زمانی که از پرده سیاه شب درآید و رخ نماید (۳۴) 

إِنّهَا لَإِحْدَی الْکُبَرِ ﴿۳۵﴾

که بی‌تردید این [قرآن] از بزرگ‌ترین پدیده هاست؛ (۳۵) 

نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾

هشدار دهنده به بشر است، (۳۶) 

لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخّرَ ﴿۳۷﴾

برای هر کس از شما که بخواهد [به وسیله ایمان، طاعت و انجام کار خیر] پیشی جوید یا [به سبب کفر، طغیان و گناه] پس ماند؛ (۳۷) 

کُلّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿۳۸﴾

هر کسی در گرو دست آورده‌های خویش است، (۳۸) 

إِلّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿۳۹﴾

مگر سعادتمندان (۳۹) 

فِی جَنّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾

که در بهشت‌ها از یکدیگر می‌پرسند (۴۰) 

عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۴۱﴾

از روز و حال گنهکاران، (۴۱) 

مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴۲﴾

[به آنان رو کرده] می‌گویند: چه چیز شما را به دوزخ وارد کرد؟ (۴۲) 

قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلّینَ ﴿۴۳﴾

می‌گویند: ما از نمازگزاران نبودیم (۴۳) 

وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾

و به تهیدستان و نیازمندان طعام نمی‌دادیم (۴۴) 

وَکُنّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾

و با فرورفتگان [در گفتار و کردار باطل] فرومی رفتیم، (۴۵) 

وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدّینِ ﴿۴۶﴾

و همواره روز جزا را انکار می‌کردیم (۴۶) 

حَتّیٰ أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿۴۷﴾

تا آنکه مرگ ما فرا رسید. (۴۷)

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشّافِعِینَ ﴿۴۸﴾

پس آنان را شفاعت شفیعان سودی نمی‌دهد؛ (۴۸) 

فَمَا لَهُمْ عَنِ التّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿۴۹﴾

آنان را چه شده که از تذکر و هشدار روی گردانند؟ (۴۹) 

کَأَنّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾

گویی گورخرانی وحشی و رمیده‌اند (۵۰) 

فَرّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾

که از [چنگال] شیری گریخته‌اند؛ (۵۱) 

بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَیٰ صُحُفًا مُنَشّرَةً ﴿۵۲﴾

بلکه هر کدام از آنان توقع دارد نامه‌هایی سرگشاده [از سوی خدا] دریافت دارد! (۵۲) 

کَلّا ۖ بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾

این چنین نیست [که علت فرارشان از دین برای دریافت نکردن نامه باشد] بلکه [فرارشان برای این است که] از آخرت نمی‌ترسند؛ (۵۳) 

کَلَّا إِنّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿۵۴﴾

این چنین نیست [که نامه سرگشاده‌ای از سوی ما به آنان رسد]، بلکه بی‌تردید این قرآن تذکر و هشداری است [که برای جهانیان کافی است.](۵۴) 

فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿۵۵﴾

پس هرکه بخواهد از آن پند گیرد، (۵۵) 

وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التّقْوَیٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾

و از آن پند نمی‌گیرند مگر آنکه خدا بخواهد، او سزاوار است که از وی پروا کنند، و سزاوار است که به آمرزشش امید بندند. (۵۶)

انتهای خبر/