دکتر جوابش کرده

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب»؛ احمد بهلول‌بندی فعال فرهنگی، در باب بی‌فایده بودن رای دادن یادداشتی نگارش کرده است که در ادامه با هم می‌خوانیم.

اگر کسی پدر یا مادر باشه و خدای ناکرده یه بچه مریض داشته باشه. حتما این مطلب را تایید می‌کنه که آدم برای درمان بچه‌ش به هر جای دنیا هم که باشه سفر می‌کنه و هر چقدر پول هم نیاز باشه تهیه می‌کنه. حتی اگر بیماری بچه‌ش لاعلاج باشه و دکترها جوابش کرده باشند. در این زمان اگر بهترین دکترهای جهان گفته باشند که دیگه درمانی نداره، همیشه دنبال یک راه چاره می‌گرده و وقتی بگن یه نفر هست در فلان روستا یا کشور دور افتاده که از طریق روش‌های نامتعارف می‌تونه بیماری بچه رو درمان کنه میره پیش اون فرد محلی. هیچ موقع هم ناامید نمی‌شه و نمی‌گه ولش کن این دیگه درمان نمی‌شه.

این مطلب برای پدر و مادرهای مریض هم صادقه و فرزندان اونها به هر دری می‌زنند که پدرومادرشون رو درمان کنند. چرا که اگر زمانی اونها رو از دست دادند، حسرت نخورند، خودخوری نکنند و وجدانشون راحت باشه که ما براش همه کار کردیم.

این موضوع یعنی ناامید نشدن و خسته نشدن از پیداکردن راه چاره، برای همه صادقه مگر اینکه فرزندان ناخلف باشند و ناسپاس.

پُر واضحه که  کشور هم همین شرایط رو داره چون وطن مادر ماست و مام وطن نیاز به توجه فرزندان خودش داره.

دقت کنید! کسی که می‌گه با رای دادن هیچ چیز درست نمیشه و تا الان که رای دادیم چی شد؟ اون فرزند ناخلفیه که حتی یک کورسو برای اصلاح و درست شدن وطنش رو نادیده گرفته و بعدا تا آخر عمرش تاسف می‌خوره که ای وای اگر این کار رو کرده بودم شاید درست می‌شد.

پس حالا که یک روزنه امید هست، رای می‌دهیم تا بعدا پشت دستم نزنیم، تا بعدا غصه نخوریم، تا بعدا جلوی آیندگان روسپید باشیم و بگیم ما هر کاری از دستمون بر می‌آمد برای کشورمون کردیم.

این رای دادن به امید بهتر شدن شرایط کشورمون هست، درست مانند امید پدر به اینکه بالاخره راهی برای درمان فرزندش پیدا خواهد کرد حتی اگر بهترین دکترها ناامیدش کرده باشند...