سوره «الفرقان» آیات ۳۳ تا ۴۳

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۳۳ تا ۴۳ سوره «الفرقان» به‌شرح زیر است.

وَلَا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاکَ بِالْحَقّ وَأَحْسَنَ تَفْسِیرًا ﴿۳۳﴾

و [دشمنان] هیچ وصف و سخن باطلی بر ضد تو نمی‌آورند، مگر آنکه ما حق را و نیکوترین تفسیر را [برای در هم شکستن آن] برای تو می‌آوریم. (۳۳) 

الَّذِینَ یُحْشَرُونَ عَلَیٰ وُجُوهِهِمْ إِلَیٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلّ سَبِیلًا ﴿۳۴﴾

همانان که [در قیامت] به رو در افتاده به سوی دوزخ محشور می‌شوند، آنان بدترین جایگاه را دارند، و گمراه‌ترین مردم‌اند. (۳۴) 

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَی الْکِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِیرًا ﴿۳۵﴾

و به راستی به موسی کتاب دادیم، و برادرش هارون را همراه او دستیار و کمک قرار دادیم. (۳۵) 

فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَی الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَدَمّرْنَاهُمْ تَدْمِیرًا ﴿۳۶﴾

پس گفتیم: هر دو به سوی گروهی که آیات ما را تکذیب کردند، بروید. [آن گروه در برابر حق لجاجت و تکبّر ورزیدند] در نتیجه آنان را به شدت درهم کوبیده و هلاک کردیم. (۳۶) 

وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا کَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آیَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظّالِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿۳۷﴾

و قوم نوح را هنگامی که پیامبران را تکذیب کردند، غرق کردیم، و آنان را برای مردم نشانه‌ای [عبرت آموز] قرار دادیم، و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده‌ایم. (۳۷) 

وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسّ وَقُرُونًا بَیْنَ ذَٰلِکَ کَثِیرًا ﴿۳۸﴾

و قوم عاد و ثمود و اهل رسّ و اقوام بسیاری را [نیز که] در [فاصله] میان آن [قوم نوح و اهل رسّ بودند، هلاک کردیم.](۳۸) 

وَکُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَکُلًّا تَبّرْنَا تَتْبِیرًا ﴿۳۹﴾

و برای هر یک [به جهت هدایتشان] سرگذشت‌های عبرت آموز بیان کردیم، و [چون هدایت نیافتند] هر یک را به شدت در هم شکستیم و هلاک کردیم. (۳۹) 

وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَی الْقَرْیَةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السّوْءِ ۚ أَفَلَمْ یَکُونُوا یَرَوْنَهَا ۚ بَلْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ نُشُورًا ﴿۴۰﴾

یقیناً مشرکان مکه بر شهری که [محل زندگی قوم لوط بود و] بر آن باران عذاب باریده شد، گذر کرده‌اند، پس آیا آنجا را ندیده‌اند؟ [چرا! دیده‌اند] ولی [عبرت نگرفته‌اند، چون] برانگیخته شدن [مردگان] را [برای رسیدن به پاداش اعمال] امید و انتظار ندارند. (۴۰) 

وَإِذَا رَأَوْکَ إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِی بَعَثَ اللّهُ رَسُولًا ﴿۴۱﴾

و هنگامی که تو را می‌بینند جز به مسخره‌ات نمی‌گیرند [و می‌گویند:] آیا این است آنکه خدا او را به پیامبری برانگیخته است؟! (۴۱) 

إِنْ کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَیْهَا ۚ وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ حِینَ یَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلّ سَبِیلًا ﴿۴۲﴾

اگر ما بر پرستش بتهایمان ایستادگی نمی‌کردیم، نزدیک بود ما را از پرستش آنها منحرف کند. سپس وقتی که عذاب را می‌بینند خواهند دانست که چه کسی گمراه‌تر است. (۴۲) 

أَرَأَیْتَ مَنِ اتّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا ﴿۴۳﴾

آیا کسی که هوای [نفسش] را معبود خود گرفته دیدی؟ آیا تو می‌توانی کارساز و نگهبان او باشی [که او را به میل خود به راه راست هدایت کنی؟](۴۳)

انتهای خبر/