به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» و به نقل از «آوای زرندیه» راضیه رسولی در یادداشتی به بررسی نقش حضرت زهرا (س) و سیاست سکوت امام علی (ع) پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) پرداخته است.
حضرت زهرا (س) تنها کسی بود که پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) از موقعیت اجتماعی بالایی برخوردار بود و توانست با مخالفت علنی و آشکار، ناحق بودن جریان خلفا را در جامعه اسلامی بر ملاء کند. ایشان همچنین به حق و ذی حق بودن حضرت علی (ع) را به تمامی حق‌طلبان تبیین نمود.
دوستداران و حتی مخالفان این بانوی گرامی به مقام والای حضرت زهرا (س) واقف بودند و به آن اعتراف داشتند. به همین دلیل، هیچ‌کس به اندازه حضرت فاطمه (س) در مبارزه با جریان نابحق و ظلم آن زمان موقعیت مناسبی نداشت.
در این میان، سیاست سکوت اتخاذ شده توسط حضرت علی (ع) به نوعی همکاری غیرمستقیم با اعتراض و قیام زهرایی بود. این سیاست به دلایل مختلفی اتخاذ شد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.
بعضی از مردم آن دوره به دلیل کشته شدن پدران و اقوامشان در جنگ‌های بدر و احد، کینه‌ای عمیق نسبت به امام علی (ع) داشتند و احتمال مخالفت با ایشان وجود داشت که می‌توانست به نهال نوپای اسلام آسیب برساند.
تعصب قبیله‌ای در میان عرب‌ها نیز از دیگر عواملی بود که مانع از پذیرش حاکمیت بنی‌هاشم می‌شد. ابوبکر و عمر به طور جدی خواستار حاکمیت بودند و اعتراض علنی امام علی (ع) می‌توانست به اغتشاش داخلی منجر شود.
این اغتشاشات می‌توانست وحدت و یکپارچگی مسلمین را به خطر بیندازد. به همین دلیل، امیرالمومنین علی (ع) مصلحت را در سکوت دیدند تا اسلام و حکومت اسلامی در امان بماند.
در نهایت، امام علی (ع) به مدت ۲۵ سال سکوت نمودند تا اسلام حفظ شود و زحمات ۲۳ ساله پیامبر اکرم (ص) از بین نرود. این سیاست نقش مهمی در حفظ کیان اسلام داشت.