سوره «طه» آیات 99 تا 113

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۹۹ تا ۱۱۳ سوره «مریم» به‌شرح زیر است.

کَذَٰلِکَ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَیْنَاکَ مِنْ لَدُنّا ذِکْرًا ﴿۹۹﴾

این گونه بخشی از اخبار گذشته را برای تو بیان می‌کنیم و بی‌تردید ذکری [چون قرآن] از نزد خود به تو عطا کردیم. (۹۹) 

مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وِزْرًا ﴿۱۰۰﴾

کسانی که از آن روی برگردانند، مسلماً روز قیامت وزر و وبال سنگینی بر دوش خواهند کشید. (۱۰۰) 

خَالِدِینَ فِیهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حِمْلًا ﴿۱۰۱﴾

در آن [وزر و وبال،] جاودانه‌اند و چه بد باری روز قیامت برای آنان خواهد بود. (۱۰۱) 

یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ زُرْقًا ﴿۱۰۲﴾

[آن] روزی که در صور دمیده می‌شود و گنهکاران را در آن روز، کبودچشم و نابینا محشور می‌کنیم. (۱۰۲) 

یَتَخَافَتُونَ بَیْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلّا عَشْرًا ﴿۱۰۳﴾

در میان خودشان پنهانی و بسیار آهسته می‌گویند: که [در برزخ] جز ده روز درنگ نکرده‌اید. (۱۰۳) 

نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلّا یَوْمًا ﴿۱۰۴﴾

ما به آنچه می‌گویند داناتریم، آن گاه که مُنصف ترینشان می‌گوید: جز یک روز درنگ نکرده‌اید، (۱۰۴) 

وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنْسِفُهَا رَبّی نَسْفًا ﴿۱۰۵﴾

و از تو درباره کوه‌ها می‌پرسند، بگو: پروردگارم آنان را ریشه کن می‌کند و از هم می‌پاشد. (۱۰۵) 

فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا ﴿۱۰۶﴾

پس آنها را به صورت دشتی هموار و صاف وامی گذارد، (۱۰۶) 

لَا تَرَیٰ فِیهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا ﴿۱۰۷﴾

که در آن هیچ کژی و پستی و بلندی نمی‌بینی. (۱۰۷) 

یَوْمَئِذٍ یَتَّبِعُونَ الدَّاعِیَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلّا هَمْسًا ﴿۱۰۸﴾

در آن روز همه انسان‌ها دعوت کننده را که هیچ انحرافی ندارد [برای ورود به محشر] پیروی می‌کنند و صداها در برابر [خدای] رحمان فرو می‌نشیند و جز صدایی آهسته [چیزی] نمی‌شنوی. (۱۰۸) 

یَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرّحْمَٰنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا ﴿۱۰۹﴾

در آن روز شفاعت کسی سودی ندهد مگر آنکه [خدای] رحمان به او اذن دهد و گفتارش را [در مورد شفاعت از دیگران] بپسندد. (۱۰۹) 

یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِهِ عِلْمًا ﴿۱۱۰﴾

[خدا] آنچه را [از احوال و اعمال بندگان] پیش روی آنهاست و آنچه را [از ثواب و کیفر] در آینده دارند، می‌داند و آنان از جهت دانش به او احاطه ندارند، (۱۱۰) 

وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا ﴿۱۱۱﴾

و همه چهره‌ها در برابر [خدای] زنده قائم به ذات خاضع و فروتن می‌شوند، و کسی که بار ظلم و ستمی با خود برداشت، مسلماً محروم و ناامید شود، (۱۱۱) 

وَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا یَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا ﴿۱۱۲﴾

و هر که کارهای شایسته انجام دهد، در حالی که مؤمن باشد، نه از ستمی [درباره حقّش] بیم و هراس خواهد داشت و نه از کاستی و نقصانی [در اجر و مزدش.](۱۱۲) 

وَکَذَٰلِکَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا وَصَرَّفْنَا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ لَعَلَّهُمْ یَتّقُونَ أَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْرًا ﴿۱۱۳﴾

و این گونه آن را قرآنی به زبان عربی [فصیح و گویا] نازل کردیم، و در آن هشدارها و تهدیدهای گوناگون آوردیم، امید است [از عقاید و آرای بی‌پایه و گناه و طغیان] بپرهیزند، یا برای آنان بیداری و هشیاری پدید آورد. (۱۱۳)

انتهای خبر/