سوره «الحجر» آیات 1 تا 15

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۱۵ سوره «الحجر» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرّحِیمِ

الر ۚ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِینٍ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

الف، لام، راء. این [آیات بلندمرتبه] آیات کتاب الهی و آیات قرآنِ روشنگر [با عظمت] است. (۱) 

رُبَمَا یَوَدُّ الّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿۲﴾

کافران [هنگام روبرو شدن با عذاب] چه بسا آرزو می‌کنند که کاش تسلیم [فرمان‌های خدا] بودند. (۲) 

ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَیَتَمَتّعُوا وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۳﴾

بگذارشان تا بخورند و [با لذایذ مادی و زودگذر] کامرانی کنند، و آرزوها، سرگرمشان نماید؛ سپس [حقّانیّت اسلام و فرجام شوم خود را] خواهند فهمید. (۳) 

وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلّا وَلَهَا کِتَابٌ مَعْلُومٌ ﴿۴﴾

و هیچ شهری را [به خاطر فساد فراگیرش] نابود نکردیم مگر اینکه برای آن سرنوشتی معین [و روزگار و دوره‌ای تغییرناپذیر] بود. (۴) 

مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ ﴿۵﴾

هیچ ملتی از اجل معین خود نه پیش می‌افتد و نه پس می‌ماند. (۵) 

وَقَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنّکَ لَمَجْنُونٌ ﴿۶﴾

و گفتند: ای کسی که قرآن بر او نازل شده! قطعاً تو دیوانه‌ای! (۶) 

لَوْ مَا تَأْتِینَا بِالْمَلَائِکَةِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصّادِقِینَ ﴿۷﴾

اگر [درباره پیامبری‌ات] راست می‌گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی‌آوری؟! (۷) 

مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِکَةَ إِلَّا بِالْحَقّ وَمَا کَانُوا إِذًا مُنْظَرِینَ ﴿۸﴾

[اینان بدانند که] ما فرشتگان را جز به درستی و راستی نازل نمی‌کنیم، و در آن هنگام [که نازل شوند، این منکران لجوج از دچار شدن به عذاب] مهلت نمی‌یابند. (۸) 

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿۹﴾

همانا ما قرآن را نازل کردیم، و یقیناً ما نگهبان آن [از تحریف و زوال] هستیم. (۹) 

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی شِیَعِ الْأَوّلِینَ ﴿۱۰﴾

و بی‌تردید ما پیش از تو هم پیامبرانی را در امت‌های پیشین فرستادیم. (۱۰) 

وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۱۱﴾

و هیچ پیامبری به سوی آنان نمی‌آمد مگر آنکه او را مسخره می‌کردند. (۱۱) 

کَذَٰلِکَ نَسْلُکُهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۱۲﴾

ما این گونه [که قابل فهمیدن باشد] قرآن را وارد قلوب بدکاران می‌کنیم. (۱۲) 

لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوّلِینَ ﴿۱۳﴾

[با این همه] به آن ایمان نمی‌آورند، و البته روش پیشینیان هم [در مسخره کردن آیات خدا و استهزای پیامبران] به همین صورت بوده است. (۱۳) 

وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَظَلّوا فِیهِ یَعْرُجُونَ ﴿۱۴﴾

و اگر [برای دریافت حقایق و معارف] دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، که همواره از آن بالا روند. (۱۴) 

لَقَالُوا إِنَّمَا سُکّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ ﴿۱۵﴾

باز خواهند گفت: یقیناً ما چشم بندی شده‌ایم، بلکه گروهی جادو شده هستیم. (۱۵)

انتهای خبر/