سوره «الانبیاء» آیات ۱۱ تا ۲۴

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱۱ تا ۲۴ سوره «الانبیاء» به‌شرح زیر است.

وَکَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْیَةٍ کَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿۱۱﴾

و چه بسیار از شهرهایی که [اهلش] ستمکار بودند، درهم شکستیم، و پس از آنان قومی دیگرپدید آوردیم. (۱۱) 

فَلَمَّا أَحَسّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَرْکُضُونَ ﴿۱۲﴾

پس هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان از آن می‌گریختند. (۱۲) 

لَا تَرْکُضُوا وَارْجِعُوا إِلَیٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکِنِکُمْ لَعَلّکُمْ تُسْأَلُونَ ﴿۱۳﴾

[از روی استهزا و تحقیر به آنان گفتند:] فرار نکنید، و به سوی زندگی مرفّهی که در آن نازپرورده [و مغرور] بودید و خانه‌هایتان بازگردید تا [بار دیگر به وسیله تهیدستان و مستمندان] از شما درخواست کمک شود [و شما آنان را با کبر و نخوت برانید.](۱۳) 

قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنّا ظَالِمِینَ ﴿۱۴﴾

[با دیدن عذاب فریاد برداشتند و] گفتند: ای وای بر ما که ما قطعاً ستمکار بودیم! (۱۴) 

فَمَا زَالَتْ تِلْکَ دَعْوَاهُمْ حَتّیٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ ﴿۱۵﴾

پس همواره سخنشان همین بود تا آنکه آنان را ریشه کن و خاموش ساختیم. (۱۵) 

وَمَا خَلَقْنَا السّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿۱۶﴾

و ما آسمان و زمین و آنچه را میان آن دو قرار دارد به بازی نیافریده‌ایم. (۱۶) 

لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنّا فَاعِلِینَ ﴿۱۷﴾

اگر می‌خواستیم بازیچه و سرگرمی انتخاب کنیم، چنان چه، [بر فرض محال] کننده [این کار] بودیم، آن را از نزدِ ذاتِ خود [برابر با شأنمان] انتخاب می‌کردیم [نه از آسمان و زمین که مملوکِ ما هستند.](۱۷) 

بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَی الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَکُمُ الْوَیْلُ مِمّا تَصِفُونَ ﴿۱۸﴾

نه، بلکه [شأن ما این است که] با حق بر باطل می‌کوبیم تا آن را درهم شکند [و از هم بپاشد] پس ناگهان باطل نابود شود؛ و وای بر شما از آنچه [درباره خدا و مخلوقات او به ناحق] توصیف می‌کنید. (۱۸) 

وَلَهُ مَنْ فِی السّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِنْدَهُ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا یَسْتَحْسِرُونَ ﴿۱۹﴾

و هر که در آسمان‌ها و زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی اوست، و کسانی که [از فرشتگان] در محضر اویند از بندگیش تکبّر نمی‌ورزند و خسته و درمانده نمی‌شوند. (۱۹) 

یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَالنّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ ﴿۲۰﴾

شبانه روز او را بی‌آنکه سست شوند، تسبیح می‌گویند. (۲۰) 

أَمِ اتّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ یُنْشِرُونَ ﴿۲۱﴾

آیا معبودانی از زمین اختیار کرده‌اند که آنان مردگان را زنده می‌کنند؟! (۲۱) 

لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمّا یَصِفُونَ ﴿۲۲﴾

اگر در آسمان و زمین معبودانی جز خدا بود بی‌تردید آن دو تباه می‌شد؛ پس منزّه است خدای صاحب عرش از آنچه [او را به ناحق به آن] وصف می‌کنند. (۲۲) 

لَا یُسْأَلُ عَمّا یَفْعَلُ وَهُمْ یُسْأَلُونَ ﴿۲۳﴾

خدا از آنچه انجام می‌دهد، بازخواست نمی‌شود و آنان [در برابر خدا] بازخواست خواهند شد. (۲۳) 

أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ ۖ هَٰذَا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَذِکْرُ مَنْ قَبْلِی ۗ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ الْحَقّ ۖ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿۲۴﴾

[شگفتا!] آیا به جای خدا معبودانی اختیار کرده‌اند؟ بگو: [اگر انتخاب شما حق است] دلیل و برهانتان را [بر آن] بیاورید، این [قرآن] یادآور امت من [نسبت به توحید و نفی شرک] و یادآور امت‌های پیش از من [نسبت به معارف توحیدی دیگر کتاب‌های آسمانی] است؛ [حق نه این است که مشرکان می‌گویند] بلکه بیشترشان حق را نمی‌شناسند و به این سبب از آن روی گردانند. (۲۴)

انتهای خبر/