سوره «الانبیاء» آیات ۱۰۲ تا ۱۱۲

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱۰۲ تا ۱۱۲ سوره «الانبیاء» به‌شرح زیر است.

لَا یَسْمَعُونَ حَسِیسَهَا ۖ وَهُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ ﴿۱۰۲﴾

کمترین صدای آن را [هم] نمی‌شنوند، و آنان در آنچه [از نعمت‌های الهی] دلشان بخواهد جاودانه‌اند. (۱۰۲) 

لَا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ هَٰذَا یَوْمُکُمُ الّذِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿۱۰۳﴾

[در آن روز] آن بزرگ‌ترین ترس و واهمه آنان را اندوهگین نمی‌کند و فرشتگان [با درود و سلام] به استقبالشان آیند [و گویند:] این است روز شما که شما را به آن وعده می‌دادند. (۱۰۳) 

یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ ۚ کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَیْنَا ۚ إِنَّا کُنّا فَاعِلِینَ ﴿۱۰۴﴾

روزی که آسمان را در هم می‌پیچیم، مانند در هم پیچیدن طومار، همان گونه که نخستین بار آفریده‌ها را آفریدیم، دوباره آنان را باز می‌گردانیم. وعده‌ای است [که تحقق دادنش] بر عهده ما [ست]، به یقین آن را انجام می‌دهیم. (۱۰۴) 

وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصّالِحُونَ ﴿۱۰۵﴾

و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می‌برند. (۱۰۵) 

إِنّ فِی هَٰذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِینَ ﴿۱۰۶﴾

بی‌تردید در این [حقایق] برای [رسانیدن] مردم عبادت پیشه [به نهایت مقصود و اوج مطلوب] کفایت است. (۱۰۶) 

وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ ﴿۱۰۷﴾

و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم. (۱۰۷) 

قُلْ إِنَّمَا یُوحَیٰ إِلَیَّ أَنّمَا إِلَٰهُکُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿۱۰۸﴾

بگو: به من فقط وحی می‌شود که معبود شما خدای یکتاست؛ پس آیا تسلیم [فرمان‌ها و احکام او] می‌شوید؟ (۱۰۸) 

فَإِنْ تَوَلّوْا فَقُلْ آذَنْتُکُمْ عَلَیٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ مَا تُوعَدُونَ ﴿۱۰۹﴾

پس اگر روی برگرداندند بگو: من به شما به طور یکسان آگاهی و هشدار دادم، و نمی‌دانم آنچه شما را [از عذاب] به آن وعده داده‌اند، آیا نزدیک است یا دور؟ (۱۰۹) 

إِنّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَیَعْلَمُ مَا تَکْتُمُونَ ﴿۱۱۰﴾

بی‌تردید او سخن آشکار را و آنچه را پنهان می‌دارید، می‌داند. (۱۱۰) 

وَإِنْ أَدْرِی لَعَلّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَیٰ حِینٍ ﴿۱۱۱﴾

و من نمی‌دانم شاید این [تأخیر عذاب] آزمایشی برای شما و بهره مندی اندکی [از نعمت‌ها] تا مدتی معین است. (۱۱۱) 

قَالَ رَبِّ احْکُمْ بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَیٰ مَا تَصِفُونَ ﴿۱۱۲﴾

[پیامبر] گفت: پروردگارا! [میان ما و مشرکان] به حق داوری کن و پروردگار ما مهربان است و [مؤمنان] بر خلاف واقعیتی که [شما مشرکان درباره پیروزی خود وشکست ما] وصف می‌کنید، از او یاری می‌خواهند. (۱۱۲)

انتهای خبر/