تاکتیک دیپلماتیک یا میدان جدید نبرد اراده‌ها

به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» توافقی که در قاهره، با حضور مقامات ایران، آژانس و میانجی‌گری مصر به امضا رسید. اما این توافق دقیقاً چیست؟ و مهم‌تر از آن، در چه موقعیتی به دست آمده است؟

۱. سیاست فشار حداکثری شکست خورده، غرب به دنبال بازتعریف ابزار نظارت

از ابتدای خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸، غربی‌ها با بهره‌گیری از تاکتیک‌های فشار اقتصادی، تروریسم دیپلماتیک، و عملیات روانی سعی کردند جمهوری اسلامی را وادار به عقب‌نشینی کنند. با این حال، سیاست مقاومت فعال و پیشبرد برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای در کنار توسعه توانمندی‌های داخلی، غرب را به نقطه‌ای رسانده که دوباره روی میز مذاکره بازگشته‌اند.

حال، با روی کار آمدن دولت‌های ضعیف در غرب و چندپارچگی در جبهه دشمنان، آنان به‌جای فشار آشکار، به‌دنبال بهره‌گیری از ابزارهای نظارتی برای کنترل قدرت هسته‌ای ایران هستند.

۲. توافق در قاهره: نرمش تاکتیکی یا امتیاز استراتژیک؟

بنابر گزارش‌های رسمی، ایران و آژانس به توافقی رسیده‌اند که بر اساس آن، همکاری‌ها و نظارت‌ها از سر گرفته می‌شود، اما نه بدون پیش‌شرط. وزیر خارجه ایران به‌صراحت گفته:

«اگر غرب خواهان نظارت بیشتر است، باید تحریم‌ها را رفع کند.»

این یعنی ایران دیگر از آن فضای «اعتماد بی‌پایه» دوره برجام عبور کرده و حالا منافع ملی را خط قرمز خود قرار داده است. توافق جدید، برخلاف آن‌چه رسانه‌های غربی القا می‌کنند، نه یک عقب‌نشینی بلکه یک مانور تاکتیکی در میدان دیپلماسی است.

۳. گروسی، آژانس و پروژه دائمی‌سازی نظارت

رافائل گروسی، مدیرکل آژانس، که سابقه‌ای طولانی در بازی‌های دوگانه دارد، این‌بار با لحنی هشدارآمیز گفته:

«زمان زیادی برای رسیدن به توافق باقی نمانده.»

 این حرف، بیش از آن‌که تهدید علیه ایران باشد، اذعان به شکست سیاست‌های غرب و ناتوانی آژانس در حفظ اعتبار خود است. چرا که بدون ایران، آژانس نه اطلاعات دارد و نه دسترسی. بنابراین، توافق اخیر، بازی دوطرفه‌ای است که ایران هوشمندانه قواعد آن را بازتعریف کرده.

۴. جمع‌بندی: دیپلماسی مقتدرانه، در خدمت مقاومت هوشمند

آن‌چه امروز در توافق ایران و آژانس اتفاق افتاده، نه یک عقب‌نشینی، نه امتیازدهی، و نه بازگشت به برجامِ بی‌فرجام است. بلکه حرکتی در راستای منطق مقاومت هوشمند است؛ کارزار نفس‌گیر بین حفظ عزت ملی و دفع شر نظارت‌های سیاسی‌شده.

برای نیروهای انقلابی، مهم است که مرزهای این توافق را بشناسند، مراقب تحریف‌گران داخلی و خارجی باشند و از دستگاه دیپلماسی بخواهند که هیچ‌گاه منافع ملّی را فدای لبخند گروسی و تهدید اروپا نکند.

این میدان، یک نبرد نرم است؛ اما اصل آن، همان نبرد اراده‌هاست.