سوره «الفرقان» آیات ۶۱ تا ۸۳

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۶۱ تا ۸۳ سوره «الشعرا» به‌شرح زیر است.

فَلَمَّا تَرَاءَی الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَیٰ إِنّا لَمُدْرَکُونَ ﴿۶۱﴾

چون آن دو گروه یکدیگر را دیدند، اصحاب موسی گفتند: حتماً ما به چنگ آنان خواهیم افتاد. (۶۱) 

قَالَ کَلَّا ۖ إِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهْدِینِ ﴿۶۲﴾

موسی گفت: این چنین نیست، بی‌تردید پروردگارم با من است، و به زودی مرا هدایت خواهد کرد. (۶۲) 

فَأَوْحَیْنَا إِلَیٰ مُوسَیٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْبَحْرَ ۖ فَانْفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطّوْدِ الْعَظِیمِ ﴿۶۳﴾

پس به موسی وحی کردیم که عصایت را به این دریا بزن. [موسی عصایش را به دریا زد] پس [دریا] از هم شکافت و هر پاره‌اش چون کوهی بزرگ بود. (۶۳) 

وَأَزْلَفْنَا ثَمّ الْآخَرِینَ ﴿۶۴﴾

و آن گروه دیگر را [هم در آنجا] به دریا نزدیک کردیم، (۶۴) 

وَأَنْجَیْنَا مُوسَیٰ وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ ﴿۶۵﴾

و موسی و هر که با او بود، همه را نجات دادیم. (۶۵) 

ثُمّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿۶۶﴾

آن گاه آن گروه دیگر را غرق کردیم. (۶۶) 

إِنّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۶۷﴾

بی‌تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطی] بیشترشان مؤمن نبودند. (۶۷) 

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرّحِیمُ ﴿۶۸﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۶۸) 

وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ ﴿۶۹﴾

و سرگذشت مهم ابراهیم را بر آنان بخوان، (۶۹) 

إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۷۰﴾

هنگامی که به پدرش و قومش گفت: چه چیز را می‌پرستید؟ (۷۰) 

قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلّ لَهَا عَاکِفِینَ ﴿۷۱﴾

گفتند: بت‌هایی را می‌پرستیم و همواره ملازم پرستش آنها هستیم. (۷۱) 

قَالَ هَلْ یَسْمَعُونَکُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿۷۲﴾

گفت: آیا هنگامی که آنها را می‌خوانید، سخن شما را می‌شنوند؟ (۷۲) 

أَوْ یَنْفَعُونَکُمْ أَوْ یَضُرّونَ ﴿۷۳﴾

یا به شما سود و زیانی می‌رسانند؟ (۷۳) 

قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا کَذَٰلِکَ یَفْعَلُونَ ﴿۷۴﴾

گفتند: نه، بلکه پدرانمان را یافتیم که به این صورت عبادت می‌کردند! (۷۴) 

قَالَ أَفَرَأَیْتُمْ مَا کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿۷۵﴾

گفت: پس آیا می‌دانید که آنچه می‌پرستید، (۷۵) 

أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿۷۶﴾

هم شما و هم پدران پیشین شما (۷۶) 

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِی إِلَّا رَبّ الْعَالَمِینَ ﴿۷۷﴾

هم آنان قطعاً دشمن منند [چون اگر آنها را بپرستم، مرا دچار عذاب جاودانه خواهند کرد]، جز پروردگار جهانیان [که پرستیدنش مایه سعادت همیشگی و جاودانی است.](۷۷) 

الّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ ﴿۷۸﴾

همان کسی که مرا آفرید و هم او مرا هدایت می‌کند، (۷۸) 

وَالّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ﴿۷۹﴾

و آنکه او طعامم می‌دهد و سیرابم می‌کند (۷۹) 

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ ﴿۸۰﴾

و هنگامی که بیمار می‌شوم، او شفایم می‌دهد (۸۰) 

وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمّ یُحْیِینِ ﴿۸۱﴾

و آنکه مرا می‌میراند سپس زنده‌ام می‌کند (۸۱) 

وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدّینِ ﴿۸۲﴾

و آنکه امید دارم روز جزا خطایم را بر من بیامرزد. (۸۲) 

رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصّالِحِینَ ﴿۸۳﴾

پروردگارا! به من حکمت بخش، و مرا به شایستگان ملحق کن. (۸۳)

انتهای خبر/