سوره «الفرقان» آیات ۵۶ تا ۶۷

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۵۶ تا ۶۷ سوره «الفرقان» به‌شرح زیر است.

وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا مُبَشّرًا وَنَذِیرًا ﴿۵۶﴾

تو را جز مژده رسان و بیم دهنده نفرستادیم. (۵۶) 

قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلَیٰ رَبّهِ سَبِیلًا ﴿۵۷﴾

بگو: من از شما [در برابر تبلیغ دین هیچ] پاداشی نمی‌خواهم، جز اینکه هر که بخواهد [می تواند از برکت هدایت من] راهی به سوی پروردگارش بگیرد. (۵۷) 

وَتَوَکَّلْ عَلَی الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَکَفَیٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا ﴿۵۸﴾

و بر آن زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد توکل کن، و او را همراه با ستایش تسبیح گوی، و کافی است که او به گناهان بندگانش آگاه باشد. (۵۸) 

الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ ۚ الرّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿۵۹﴾

همان که آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آنهاست در شش روز آفرید، آن گاه بر تخت فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش چیره و مسلط شد، او رحمان است پس [ای انسان! درباره خدا و کیفیت آفرینش جهان هستی] از خبیر آگاهی بپرس. (۵۹) 

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ قَالُوا وَمَا الرّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ ﴿۶۰﴾

و هنگامی که به آنان گویند: برای رحمان سجده کنید، می‌گویند: رحمان چیست؟! آیا برای چیزی که تو فرمان می‌دهی، سجده کنیم؟ و [دعوت تو] بر رمیدگی و نفرتشان می‌افزاید. (۶۰) 

تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِیرًا ﴿۶۱﴾

همیشه سودمند و با برکت است آنکه در آسمان برج‌هایی قرار داد، و در آن چراغی روشن و ماهی تابان پدید آورد. (۶۱) 

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ یَذَّکّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا ﴿۶۲﴾

و اوست که برای کسی که بخواهد متذکّر [هوشیار حقایق] شود یا بخواهد سپاس گزاری کند، شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد. (۶۲) 

وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿۶۳﴾

و بندگان رحمان کسانی‌اند که روی زمین با آرامش و فروتنی راه می‌روند، و هنگامی که نادانان آنان را طرف خطاب قرار می‌دهند [در پاسخشان] سخنانی مسالمت آمیز می‌گویند، (۶۳) 

وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجّدًا وَقِیَامًا ﴿۶۴﴾

و آنان که شب را برای پروردگارشان با سجده و قیام به صبح می‌رسانند، (۶۴) 

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا ﴿۶۵﴾

و آنان که می‌گویند: پروردگارا! عذاب [دوزخ] را از ما بگردان که مسلماً عذاب آن پایدار و همیشگی است. (۶۵) 

إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرّا وَمُقَامًا ﴿۶۶﴾

قطعاً دوزخ بد قرارگاه و بد اقامت گاهی است. (۶۶) 

وَالّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَٰلِکَ قَوَامًا ﴿۶۷﴾

و آنان که وقتی انفاق می‌کنند، نه از حدّ معمول [و متعارف] می‌گذرند و نه تنگ می‌گیرند، و [انفاقشان] همواره میان این دو در حدّ اعتدال است. (۶۷)

انتهای خبر/