چیزهایی که باید از گاریدو یاد گرفت

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» به نقل از شبکه اطلاع‌رسانی دانا، خوان‌کارلوس گاریدو در روزهایی به‌عنوان سرمربی جدید به جمع پرسپولیسی‌ها معرفی شد که پرسپولیس در بازار نقل‌وانتقالات شرایط چندان مساعدی نداشت و بسیاری از ستاره‌هایش، من‌جمله امثال مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر به‌فروش رفته و مهاجم تراز اولی هم در اسکواد این تیم وجود نداشت. در این وضعیت بود که گاریدو از لیگ الجزایر به خاورمیانه برگشت و این بار در ایران، مقابل رضا درویش نشست و با ارتش سرخ فوتبال ایران قرارداد بست.

در این که گاریدو در آن مقطع سرمربی مناسبی برای پرسپولیس بوده یا نه، حرف و حدیث بسیار است اما این مربی اسپانیایی با کرنشی عجیب نسبت به تصمیمات باشگاه و اعلام رضایت از وضعیت نقل‌وانتقالاتی قرمزپوشان، عملاً باشگاه را مقصر بازیکن نخریدن ندانست. هر چند در آخر قصه‌اش با پرسپولیس، به تصمیمات مدیران باشگاه اعتراض کرد و آن‌ها را مقصر نخریدن بازیکن دانست اما به هر جهت، گاریدو در ابتدا با سیاست‌ها موافق بود و نهایتاً به این پی برد که وضعیت اسکواد تیمش مناسب نیست.

سرمربی پرسپولیس در نشست آخرش با مدیریت باشگاه پرسپولیس در عرض کمتر از ۱۵ دقیقه برای جدایی توافق کرد و متذکر شد که دستمزدش را فقط تا همین نیم‌فصل اول می‌خواهد و برای نیم‌فصل دوم چون کاری نکرده نیازی نمی‌بیند دستمزدی داشته باشد. همین یک مسئله برای کسی که می‌خواهد چیزی یاد بگیرد، کافی است. گاریدو وقتی دید که قرار نیست چیزی به تیم اضافه کند و در تیم بماند، عطای ماندن را به لقایش بخشید و با گرفتن حدود ۵۰ درصد از قراردادش، به رفتن راضی شد و چیز زیادتری نخواست.

فوتبال ایران در حالی که امثال آندره‌آ استراماچونی و مارک ویلموتس را به خود دیده، شاید گاریدو را برنتابد. سرمربی ایتالیایی و بلژیکی سابق تیم‌های استقلال و تیم ملی تا شیرهٔ آخر وجود فوتبال ایران را کشیدند و فدراسیون و باشگاه را در فیفا و CAS بدنام کردند. این شرایط برای گاریدو هم وجود داشت و اگر اخراجش می‌کردند، می‌توانست تا سنت آخر قرارداد خودش را با شکایت و شکایت‌کشی بگیرد اما چون کاری نمی‌کرد، پول بدون زحمت و کار را نخواست؛ درست برخلاف ویلموتس و استراماچونی!

پرسپولیس اگر چه این فصل نتایج خوبی کسب نکرده و سبک بازی سرخ‌پوشان اصلاً مطابق میل کارشناسان و یا هواداران نیست اما شانس بزرگی آورده که گاریدو اهل «مفت‌بری» نیست. ضمن آن که سرمربی اسپانیایی مدعی شده که خیلی دوست داشته با پرسپولیس راهی مرحله بعد لیگ نخبگان آسیا شود و برای این که به این هدفش برسد، برنامه‌ریزی خوبی برای نیم‌فصل دوم داشته و همچنین جذب یک وینگر و مهاجم با کیفیت در اولویت برنامه‌های او بوده که به هر طریق اتفاق نیفتاد.

با نتایج ضعیفی که سرمربی اسپانیایی کسب کرده بود، خود گاریدو هم کم‌کم به این نتیجه رسیده بود که در پرسپولیس خواهان ندارد و به همین خاطر بعد از باخت تیمش به مس رفسنجان، به شکلی در رختکن از کوره در رفت که هیچ‌کس انتظارش را نداشت. داد و فریادهای او در رختکن و کنایه‌هایش به برخی بازیکنان کار را به جایی رساند که آنها مجبور شدند مقابل سرمربی خود ایستاده و به او بگویند که اشتباه می‌کند که این مسئله، نفاق و شکاف را که از برخی جریانات خارجی متمول شکل گرفته، به اوج خودش رساند.

گاریدو در نشست با مدیرعامل پرسپولیس از عملکرد محمدحسین کنعانی‌زادگان، مدافع به‌اصطلاح ملی‌پوش خود و اشتباهات عجیب در قلب دفاع پرسپولیس انتقادات زیادی داشت، هم‌چنین از برخی بازیکنان مثلاً بزرگ‌تر تیم اما یک چیز را خیلی خوب فهمید؛ «در جایی که دوستت ندارند، نمان.» گاریدو رفت چون در رختکن کسی او را تاب نمی‌آورد، همه دنبال یک آنالیزور بودند که انگار چوب معجزه نجات بشریت به دست اوست، همه از یک جریان خارجی خط می‌گرفتند و همه مقابل سرمربی بودند؛ نه در کنارش.

انتهای خبر/