وقتی شادی مردم مثل آلومینیوم سود ندارد

اگر ورزش صرفاً برای سودآوری است، باشگاه‌هایی چون استقلال و پرسپولیس که سال‌ها با زیان هنگفت اداره می‌شوند باید زودتر تعطیل می‌شدند. حتی در کشورهای پیشرفته، بسیاری از باشگاه‌های مهم با حمایت دولت یا نهادهای عمومی سرپا هستند چون به درستی درک شده که ورزش بخشی از امنیت اجتماعی، سلامت روانی و حتی چسب اجتماعی یک ملت است. 

پس اگر آلومینیوم اراک زیان‌ده است، ایرادی نیست، این تیم قرار نیست کارخانه ذوب آلومینیوم باشد، بلکه کارخانه امیدسازی است.

در سطح جهانی، ورزش به ویژه فوتبال، نه تنها ابزاری برای سودآوری نیست، بلکه بیشتر وسیله‌ای برای تولید سرمایه اجتماعی، همبستگی شهری، کاهش آسیب‌های روانی و اجتماعی، و ایجاد امید در دل قشرهای مختلف جامعه است، به ویژه در شهرهایی مانند اراک که همواره با مشکلات زیست‌محیطی، صنعتی‌شدن بدون توسعه اجتماعی، کمبود زیرساخت‌های فرهنگی و ورزشی روبه‌رو بوده‌ است، وجود تیمی مانند آلومینیوم می‌تواند نقشی فراتر از زمین بازی ایفا کند.

از سوی دیگر، محمد رجائیان، مدیرعامل باشگاه آلومینیوم نیز در مصاحبه‌ای در فروردین‌ماه امسال شرایط را بحرانی توصیف کرد و به صراحت گفت: «این مسئله ما را تهدید می‌کند که شاید مدیران شرکت آلومینیوم نخواهند برای فصل آینده در ورزش سرمایه‌گذاری کنند. صنایع در حالت عادی هم با مشکلاتی چون قطعی برق و محدودیت در جابجایی مالی مواجه هستند و حالا فشار مضاعف تیم‌داری هم به آنها وارد شده.»

اما نگرانی‌های رجائیان به همین‌جا ختم نمی‌شود. او با استناد به قوانین AFC و سازمان لیگ، تأکید کرد که کاهش بودجه باشگاه نه تنها ممکن نیست، بلکه محکوم به افزایش است: «مطابق قانون مجوز حرفه‌ای، اگر امسال ۲۵ میلیارد تومان برای آکادمی هزینه کرده‌ایم، باید سال آینده این عدد افزایش یابد و ۸ درصد از کل بودجه باشد. AFC نمی‌پذیرد که بودجه را کاهش دهیم. ما محکوم به افزایش هزینه‌ها هستیم.»

رجائیان همچنین با اشاره به عملکرد تیم در فصول اخیر گفت: «ما یکی از معدود باشگاه‌هایی هستیم که سقف بودجه را رعایت کرده و تیم‌سازی‌مان با مجتبی حسینی از نظر فنی موفق بوده است. با جدایی چند بازیکن اصلی، بهترین فوتبال را بازی کردیم. اما شرایط هر سال سخت‌تر می‌شود و تداوم این مسیر بدون حمایت صنعتی ممکن نیست.»

در چنین فضایی که از یک سو تیم در مسیر حرفه‌ای‌سازی و رعایت استانداردهای بین‌المللی گام برمی‌دارد و از سوی دیگر مدیران صنعتی از تداوم حمایت خود عقب می‌نشینند، تضاد بزرگی در نگاه به ورزش نمایان می‌شود. 

آنچه در اظهارات مدیران ایرالکو دیده می‌شود، تحلیل‌های مالی خشک و بدون در نظر گرفتن تأثیرات اجتماعی، روانی و فرهنگی تیم‌داری در شهری صنعتی مانند اراک است.

گاهی ایجاد نشاط اجتماعی، ارتقای برند ملی، کاهش تنش‌های اجتماعی و حتی کمک به هویت‌یابی یک شهر می‌تواند عایدی محسوب شود. اینکه تیم آلومینیوم توانسته در پنج فصل اخیر حضور پایداری در لیگ برتر داشته باشد، میزبان بازی‌های مهمی نظیر دربی پایتخت و فینال جام حذفی باشد، و بستری برای رشد مربیان و بازیکنان جوان فراهم کند، مگر کم‌ارزش‌تر از سود اقتصادی است.

اما از منظر جامعه‌شناسی، خطرات چنین رویکردی بسیار جدی است. کنار کشیدن صنایع از وظایف اجتماعی خود، به ویژه در حوزه‌هایی مثل ورزش و فرهنگ، به معنای قطع یکی از معدود شریان‌های ارتباطی میان طبقه سرمایه‌دار و مردم است.

وقتی یک شرکت عظیم مانند ایرالکو که به اذعان کارشناسان زیان‌های زیست‌محیطی فراوانی به اراک وارد کرده، در ایفای نقش اجتماعی خود نیز کوتاهی کند، این گسست می‌تواند منجر به بی‌اعتمادی عمومی، دلسردی جوانان، و بروز نارضایتی‌های پنهان شود. 

ورزش، برای شهری مانند اراک، نه یک تفریح بلکه پناهگاهی برای تخلیه هیجانات، خلق امید، و ساختن آینده‌ای بهتر برای نسل جدید است.

در نهایت، آنچه در این روزها در اراک جریان دارد، تنها یک بحث مدیریتی و مالی نیست؛ بلکه موضوعی عمیقاً فرهنگی، اجتماعی و انسانی است. اگر ایرالکو با یک تصمیم ساده تیم را کنار بگذارد، آسیب آن فقط به لیگ برتر یا هواداران فوتبال نیست، بلکه به بافت اجتماعی شهری وارد می‌شود که به‌سختی توانسته در سایه دود و آلودگی، کورسویی از شور و افتخار را تجربه کند. 

وقت آن است که صنایع، مسئولیت اجتماعی خود را نه با نگاه حسابداری، بلکه با رویکردی انسانی، فرهنگی و آینده‌نگر تعریف کنند.

تیم آلومینیوم بخشی از هویت شهروندی اراک است

نادرقلی ابراهیمی با اشاره به اظهارات اخیر مدیرعامل شرکت ایرالکو، با اشاره به اهمیت نقش شرکت ایرالکو در توسعه صنعتی و اجتماعی استان، خواستار توجه ویژه مدیریت این شرکت به حقوق شهروندان و مطالبات مردمی شد.  

نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی ضمن پاسداری از حقوق مردم، بر حمایت مستمر ایرالکو از تیم فوتبال آلومینیوم اراک به‌عنوان نماد همبستگی اجتماعی تأکید کرد و افزود: نادیده گرفتن این ظرفیت مردمی باعث هدررفت فرصت‌های ارزشمند برای تقویت نشاط اجتماعی خواهد شد.  

وی افزود: همچنین صیانت از حقوق کارگران یک اصل غیرقابل چشم‌پوشی است که اهداف صنعتی و مالی شرکت ایرالکو نباید به قیمت ناامنی شغلی یا تهدید حقوق قانونی کارگران تمام شود.

ابراهیمی ضمن اشاره به ضرورت رعایت کامل الزامات زیست‌محیطی از سوی ایرالکو، خواستار پایبندی بی‌قید و شرط این شرکت به قانون هوای پاک و استانداردهای زیست‌محیطی شد و تأکید کرد که سلامت شهروندان نباید قربانی توسعه صنعتی شود.  

نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی گفت: انتقال واحد آندسازی به خارج از محدوده شهر اراک، توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر و مسئولیت‌پذیری اجتماعی ایرالکو، از دیگر مواردی است که باید به آن توجه شود تا شاهد نقش‌آفرینی فعال‌تر این شرکت در بهبود کیفیت زندگی شهروندان باشد.  

وی در پایان با بیان اینکه ایرالکو تنها یک قطب صنعتی نیست بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه اراک محسوب می‌شود، خواستار نگاه راهبردی مدیریت شرکت به مطالبات مشروع مردم شد و تصریح کرد: ما همچنان بر اجرای این خواسته‌ها نظارت خواهیم کرد و امیدواریم شاهد ارتقای ایرالکو به‌عنوان الگویی از صنعت مسئولیت‌پذیر و مردم‌محور باشیم.

ایرالکو نباید از تعهدات اجتماعی خود شانه خالی کند

سید محمد جمالیان نیز در واکنش به صحبت‌های اخیر مدیرعامل ایرالکو گفت: صنعت آلومینیوم یکی از ارکان اقتصادی استان مرکزی است، اما مسئولیت‌های اجتماعی آن نباید نادیده گرفته شود. مردم این استان سال‌ها با مشکلات زیست‌ محیطی و پیامدهای ناشی از فعالیت این مجموعه مواجه بوده‌اند و حداقل انتظارشان، توجه مدیران به منافع عمومی است.

نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی افزود: حفظ باشگاه فوتبال آلومینیوم تنها یک تعهد ورزشی نیست، بلکه نشانه‌ای از پاسخگویی اجتماعی و همراهی صنعت با مردم استان مرکزی است. اظهارات اخیر مدیرعامل ایرالکو در خصوص واگذاری تیم فوتبال آلومینیوم و عدم پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی، جای تأمل دارد و به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست.

وی تصریح کرد: باشگاه آلومینیوم واگذار شدنی نیست. انتظار می‌رود ایرالکو با درک شرایط موجود، همچون قبل از فوتبال استان مرکزی حمایت کند و به تعهدات اجتماعی مجموعه آلومینیوم به‌عنوان بخشی از مسئولیت خود توجه بیشتری نشان دهد. صنایع بزرگ باید در کنار تولید و توسعه، مسئولیت‌های اجتماعی خود را به‌طور جدی ایفا کنند.

جمالیان در پایان تأکید کرد: به‌عنوان نماینده مردم، هر اقدامی که لازم باشد برای حفظ و ارتقاء باشگاه فوتبال آلومینیوم انجام خواهم داد تا این مجموعه بتواند نقش مؤثر خود را در ورزش و جامعه ایفا کند.

انتهای خبر/