خروج ایرالکو از شهر، تهدیدی برای اشتغال!

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» احمد مجیدی امروز در نشست خبری با اصحاب رسانه در سالن اجتماعات شرکت آلومینیوم ایران (ایرالکو) گفت: آلومینیوم به‌عنوان یکی از پرکاربردترین فلزات جهان، جایگاه ویژه‌ای در صنایع مختلف دارد. این فلز سبک، مقاوم و دارای قابلیت‌ بازیافت بالا بوده و در حوزه‌های مختلفی همچون خودروسازی، ساختمان‌سازی، هوافضا، تولید وسایل الکترونیکی مانند تلفن همراه، روکش آلومینیومی قرص‌ها و حتی صنایع نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

وی افزود: ایران نیز با وجود بهره‌گیری از این فلز در صنایع مختلف، با چالش‌هایی در تأمین مواد اولیه، توسعه زیرساخت‌های مرتبط و مقابله با تحریم‌ها مواجه است.

مدیرعامل شرکت آلومینیوم ایران در رابطه با وضعیت تولید و مصرف آلومینیوم در ایران بیان کرد: بر اساس گزارش‌های صنعتی، سرانه مصرف آلومینیوم در ایران حدود ۵ کیلوگرم است، در حالی که میانگین جهانی این رقم به ۹ کیلوگرم می‌رسد. این اختلاف نشان‌دهنده ظرفیت بالای رشد مصرف داخلی است. در سطح جهانی، سالانه ۷۰ میلیون تن آلومینیوم تولید می‌شود که ۳۷ میلیون تن آن متعلق به چین است.

وابستگی شدید به واردات مواد اولیه یکی از مشکلات عمده است

مجیدی عنوان کرد: یکی از مشکلات عمده صنعت آلومینیوم در ایران، وابستگی شدید به واردات مواد اولیه است. ۸۰ درصد از مواد اولیه مورد نیاز کارخانه‌های تولید آلومینیوم از خارج تأمین می‌شود، که تحت تأثیر تحریم‌ها قرار دارد. به‌عنوان مثال، سالانه ۴۰۰ هزار تن مواد اولیه از کشورهای مختلف به بندر حضرت امام وارد و سپس از طریق کامیون‌ها و راه‌آهن به مراکز صنعتی منتقل می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: آلودگی محیط زیستی ناشی از صنایع سنگین، همواره یکی از دغدغه‌های افکار عمومی بوده است. برخی گزارش‌ها از تأثیر صنایع آلومینیوم بر افزایش بیماری‌های مرتبط با آلودگی هوا، از جمله سرطان، در کلانشهرهایی مثل اراک خبر می‌دهند. از سوی دیگر، استانداردهای آلایندگی توسط هیات وزیران و سازمان حفاظت محیط زیست تعیین شده و صنایع ملزم به رعایت این استانداردها هستند.

مدیرعامل شرکت آلومینیوم ایران اظهار کرد: کارخانه‌های تولید آلومینیوم امروزه سیستم‌های پایش مستمر آلایندگی دارند. داده‌های حاصل از این پایش‌ها به سازمان حفاظت محیط زیست تهران ارسال می‌شود، تا میزان انتشار آلاینده‌ها بررسی شود. طبق این بررسی‌ها، صنایع آلومینیوم کشور در چند سال اخیر بهبود قابل توجهی در کاهش آلایندگی داشته‌اند.

مجیدی افزود: در گذشته، کارخانه‌های صنعتی در حاشیه شهرها ساخته می‌شدند، اما با گسترش شهرها، بسیاری از این کارخانه‌ها اکنون در داخل مناطق شهری قرار گرفته‌اند. نمونه‌ای از این وضعیت در شهر اراک دیده می‌شود، جایی که صنایع ماشین‌سازی و آلومینیوم‌سازی در ابتدا در خارج از شهر احداث شدند، اما گسترش شهرسازی، آن‌ها را درون محدوده شهری قرار داد. برای کاهش اثرات منفی این وضعیت، فضای سبز شهری توسعه یافته است.

صنعت آلومینیوم در توسعه صنعتی نقش مهمی دارد

وی گفت: صنعت آلومینیوم نقش مهمی در توسعه صنعتی ایران دارد، اما چالش‌هایی از جمله وابستگی به واردات مواد اولیه، تحریم‌های خارجی، نگرانی‌های محیط زیستی و مشکلات شهرسازی بر عملکرد آن تأثیر می‌گذارد. با اجرای سیاست‌های مناسب در زمینه توسعه پایدار، می‌توان آینده این صنعت را تضمین کرد و نقش آن را در اقتصاد کشور بیش از پیش افزایش داد.

مدیرعامل شرکت آلومینیوم ایران بیان کرد: بحث انتقال کارخانه به خارج از شهر یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های صنعتی و اجتماعی است که پیامدهای اقتصادی و اشتغال‌زایی قابل‌توجهی دارد که خروج کارخانه از شهر نه‌ تنها منطقی نیست بلکه باعث از دست رفتن هزاران فرصت شغلی و کاهش درآمد اقتصادی منطقه خواهد شد. 

مجیدی عنوان کرد: کارخانه ماهانه ۶۰۰ میلیارد تومان به اقتصاد شهر تزریق می‌کند که بخش عمده‌ای از آن صرف خرید مایحتاج محلی، تأمین غذا برای کارگران و حمایت از صنایع وابسته می‌شود. علاوه بر این، کارخانه نقش مهمی در حمایت از ورزش، از جمله تأمین هزینه‌های تیم فوتبال دارد.

وی به مشکلات عمده تولید، از جمله تأمین برق اشاره و خاطرنشان کرد: بر اساس اطلاعات ارائه‌ شده، میزان مصرف برق برای تولید هر کیلوگرم آلومینیوم حدود ۱۴/۲ کیلووات ساعت است که در مقایسه با میانگین جهانی تفاوت اندکی دارد. قطع برق در این کارخانه باعث اختلال جدی در فرآیند تولید خواهد شد. از این‌رو، نباید برق صنایع حیاتی قطع شود. 

مدیرعامل شرکت آلومینیوم ایران بیان کرد: تلاش‌ها برای تأمین برق از طریق احداث نیروگاه حرارتی و خورشیدی هرچند موانع اداری و محیط‌زیستی بر اجرای این طرح‌ها تأثیر گذاشته است.

مجیدی در رابطه با تعهد انتقال خطوط که هنوز این اقدام عملی نشده تصریح کرد: عدم تحقق این انتقال به علت عدم پرداخت تسهیلات دولتی بوده و با توجه به هزینه‌های سنگین پروژه و شرایط تحریم، امکان تحقق تعهد به صورت مستقل وجود ندارد که مسیر بهینه، آماده‌سازی خطوط موجود با فناوری‌های نوین برای کاهش آلاینده‌ها هست.

انتهای خبر/