فرهنگ حسینی ستون وحدت ایران

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» محدثه آجرلو در یادداشتی نوشت: در طول تاریخ، ملت ایران همواره به واسطه پیوندهای عمیق فرهنگی، مذهبی و تاریخی با مفاهیم عاشورا، ایثار و مقاومت، از وحدتی مثال‌زدنی برخوردار بوده‌اند. آنچه این وحدت را برجسته‌تر و پایدارتر کرده، نه فقط پیوندهای قومی یا زبانی، بلکه روحی مشترک برگرفته از مکتب امام حسین (ع) است؛ روحی که در بزنگاه‌های تاریخی همچون انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، و حتی در بحران‌های معاصر به منصه‌ظهور رسیده و شکوه خود را نمایان کرده است.

امام حسین (ع) تنها یک شخصیت تاریخی برای شیعیان نیست؛ بلکه نماد آزادی، عزت، مقاومت و حقیقت‌جویی برای تمام انسان‌هاست. نام و یاد او در وجدان جمعی ملت ایران، از هر قوم، مذهب، زبان یا طبقه‌، جایگاه محوری دارد. این جایگاه در دل‌های نهادینه شده است. از ترک و کرد و لر گرفته تا بلوچ و عرب و فارس؛ از سنی تا شیعه؛ از روستایی تا شهری؛ از مذهبی تا حتی کسانی که ممکن است خود را چندان متعهد به ظواهر دینی ندانند، همه و همه در برابر نام امام حسین (ع)، احساسی مشترک و روحی همدل دارند.

این وحدت بی‌نظیر، به‌ویژه در مواقعی که کشور در معرض تهدیدها قرار می‌گیرد، به یک انسجام اجتماعی قدرتمند تبدیل می‌شود. در روزگار ما که دشمنان گاه از طریق جنگ نرم و گاه با تهدیدات سخت به دنبال تفرقه‌افکنی میان مردم ایران هستند، همین روحیه الهام‌گرفته از عاشورا، سد محکمی در برابر پروژه‌های بی‌ثبات‌سازی بوده است. تجربه جنگ‌های اخیر در منطقه و واکنش‌های مردمی ایران به آن‌ها، گواه روشنی بر این واقعیت است.

در ماجرای اخیر، که ایران  درگیر تنش‌هایی با رژیم صهیونیستی شد، واکنش مردم شگفت‌انگیز و تحسین‌برانگیز بود. اقشار مختلف جامعه، با همه تفاوت‌ها یک‌صدا و یک‌دل پشت نیروهای مدافع امنیت کشور ایستادند. در مراسم تشییع شهدا، در خیابان‌ها، در فضای مجازی، در محافل خانوادگی در میان نخبگان دانشگاهی و روشنفکران، صدای واحدی بلند شد: «ما همه با هم هستیم، چون این خاک، این عزت، و این مقاومت، میراث حسین علیه‌السلام است.»

نکته قابل توجه اینجاست که این انسجام، صرفاً یک همبستگی احساسی یا شعاری نیست. بلکه نوعی پیوند معنوی و فرهنگی عمیق است که ریشه در سیره حسینی دارد. در عاشورا، امام حسین (ع) نه تنها یارانش را از میان خویشان برگزید، بلکه از قوم‌ها و طایفه‌های مختلف همگی را در کنار هم گرد آورد. این الگو، اکنون در جامعه ایران نیز تکرار شده است؛ جامعه‌ای متکثر که وحدتش را نه از سر اجبار یا فشار، بلکه از سر ایمان به یک آرمان بزرگ حفظ کرده است.

با نگاهی به راهپیمایی عظیم اربعین مردمی از اقشار و مذاهب مختلف را راهی کربلا می‌کند، می‌توان قدرت این وحدت را بهتر درک کرد. این یک آئین ملی - فرامذهبی شده است؛ پدیده‌ اجتماعی که فراتر از مرزهای مذهبی حرکت می‌کند و نقش یک شبکه پیونددهنده اجتماعی را ایفا می‌کند.

افزون بر آن، روحیه مقاومت ملت ایران، که در طول سال‌ها با تحریم‌ها، فشارها و تهدیدها تبلور یافته، از فرهنگ عاشورا تغذیه می‌کند. همان‌گونه که در کربلا، عدد و سلاح ملاک نبود، امروز نیز مردم ایران با تاسی به همان سیره، با دل‌هایی پر از ایمان، در برابر امواج تهدیدها ایستاده‌اند. وحدت حاصل از این مقاومت، یک انسجام پایدار و هویتی است؛ نه وحدتی سطحی یا مقطعی.

در نهایت، باید گفت امام حسین (ع) برای ملت ایران، تنها یک نام نیست؛ او یک «محور» است؛ محوری برای جمع شدن، همدلی، گذشت از اختلافات و ایستادگی در برابر ظلم. این روایت وحدت، در دل تاریخ و آینده ایران جا دارد و سرمایه‌ای است که نه تنها برای امروز، بلکه برای نسل‌های آینده نیز باید پاس داشته شود.