سوره «قیامه» آیه 20 تا 40

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۲۰ تا ۴۰ سوره «قیامه» به‌شرح زیر است.

کَلَّا بَلْ تُحِبّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾

[اینکه می‌پندارید قیامتی در کار نیست] این چنین نیست، بلکه شما عاشق این دنیای زودگذر هستید، (۲۰) 

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾

و همواره آخرت را [برای این عشق بی‌پایه] رها می‌کنید. (۲۱) 

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾

در آن روز چهره‌هایی شاداب است؛ (۲۲) 

إِلَیٰ رَبّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾

[با دیده دل] به پروردگارش نظر می‌کند (۲۳) 

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾

و چهره‌هایی عبوس و درهم کشیده است؛ (۲۴) 

تَظُنّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾

چون یقین دارند که در معرض عذابی کمرشکن قرار خواهند گرفت. (۲۵) 

کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التّرَاقِیَ ﴿۲۶﴾

این چنین نیست [که می‌پندارد]، هنگامی که جان به گلوگاه رسد، (۲۶) 

وَقِیلَ مَنْ ۜ رَاقٍ ﴿۲۷﴾

و [کسان بیمار] گویند: درمان کننده این بیمار کیست؟ (۲۷) 

وَظَنَّ أَنّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾

و [بیمار] یقین می‌کند [که با رسیدن جان به گلوگاه] زمان جدایی [از دنیا، ثروت، زن و فرزند] فرا رسیده است! (۲۸) 

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسّاقِ ﴿۲۹﴾

و [از سختی جان کندن] ساق به ساق به هم پیچد؛ (۲۹) 

إِلَیٰ رَبّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾

آن روز، روز سوق و مسیر به سوی پروردگار توست. (۳۰) 

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّیٰ ﴿۳۱﴾

[در آن حال فرشتگان می‌گویند: این به کام مرگ افتاده] نه [دعوت پیامبر را] باور کرد، و نه نماز خواند؛ (۳۱) 

وَلَٰکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلّیٰ ﴿۳۲﴾

بلکه [در میان اجتماعات] تکذیب کرد و روی گرداند؛ (۳۲) 

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَیٰ أَهْلِهِ یَتَمَطّیٰ ﴿۳۳﴾

سپس متکبرانه و خرامان به سوی کسانش رفت. (۳۳) 

أَوْلَیٰ لَکَ فَأَوْلَیٰ ﴿۳۴﴾

[و گویند: با این وضعی که داری، عذاب دوزخ] برای تو شایسته‌تر است، شایسته‌تر! (۳۴) 

ثُمّ أَوْلَیٰ لَکَ فَأَوْلَیٰ ﴿۳۵﴾

باز هم شایسته‌تر است شایسته‌تر. (۳۵) 

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًی ﴿۳۶﴾

آیا انسان گمان می‌کند بیهوده و مهمل [و بدون تکلیف و مسؤولیت] رها می‌شود؟! (۳۶) 

أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیّ یُمْنَیٰ ﴿۳۷﴾

آیا نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته می‌شود نبود؟ (۳۷) 

ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّیٰ ﴿۳۸﴾

سپس علقه شد و خدا او را آفرید و اندامش را درست و نیکو ساخت، (۳۸) 

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذّکَرَ وَالْأُنْثَیٰ ﴿۳۹﴾

و از او دو زوج به وجود آورد یکی نر و دیگر ماده، (۳۹) 

أَلَیْسَ ذَٰلِکَ بِقَادِرٍ عَلَیٰ أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَیٰ ﴿۴۰﴾

آیا چنین نیرومند آگاهی توانا نیست که مردگان را زنده کند؟ (۴۰)

انتهای خبر/