سوره «الرحمن» آیه ۱ تا ۱۶

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۱۶ سوره «الرحمن» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ الرّحْمَٰنُ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

[خدای] رحمان (۱) 

عَلّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾

قرآن را تعلیم داد. (۲) 

خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿۳﴾

انسان را آفرید؛ (۳) 

عَلّمَهُ الْبَیَانَ ﴿۴﴾

به او بیان آموخت؛ (۴) 

الشّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾

خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق] روانند؛ (۵) 

وَالنَّجْمُ وَالشّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿۶﴾

و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می‌کنند؛ (۶) 

وَالسّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿۷﴾

و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی] ترازو نهاد؛ (۷) 

أَلّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿۸﴾

تا در [سنجیدن با] ترازو طغیان روا مدارید [و از مرز عدالت و انصاف مگذرید.](۸) 

وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿۹﴾

و ترازو را به عدالت برپا دارید و از ترازو مکاهید؛ (۹) 

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾

و زمین را برای [زندگی] مردم نهاد؛ (۱۰) 

فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿۱۱﴾

در آن میوه‌ها و نخل‌ها با خوشه‌های غلاف دار است؛ (۱۱) 

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرّیْحَانُ ﴿۱۲﴾

و دانه‌های با سبوس و کاه و گیاهان خوشبوست، (۱۲) 

فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿۱۳﴾

پس [ای انس و جن!] کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۱۳) 

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخّارِ ﴿۱۴﴾

انسان را از گلی خشکیده مانند سفال آفرید. (۱۴) 

وَخَلَقَ الْجَانّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿۱۵﴾

و جن را از آمیزه‌ای [از شعله‌های مختلف] آتش به وجود آورد. (۱۵) 

فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذّبَانِ ﴿۱۶﴾

پس کدامیک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ (۱۶)

انتهای خبر/