سوره «ص» آیات ۶۲ تا ۸۳

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۶۲ تا ۸۳ سوره «ص» به‌شرح زیر است.

وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَیٰ رِجَالًا کُنَّا نَعُدّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ ﴿۶۲﴾

و می‌گویند: ما را چه شده که [مردان مؤمن و شایسته] ای که از اشرارشان می‌شمردیم، نمی‌بینیم. (۶۲) 

أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ ﴿۶۳﴾

آیا ما آنان را به ناحق به مسخره گرفتیم [و اکنون در بهشت جای دارند] یا [در دوزخ‌اند و] دیدگان ما به آنان نمی‌افتد؟! (۶۳) 

إِنَّ ذَٰلِکَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النّارِ ﴿۶۴﴾

این گفتگو و مجادله اهل آتش حتمی و واقع شدنی است. (۶۴) 

قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهّارُ ﴿۶۵﴾

بگو: من فقط بیم دهنده‌ام، و هیچ معبودی جز خدای یگانه قهّار نیست. (۶۵) 

رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفّارُ ﴿۶۶﴾

پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست، توانای شکست ناپذیر و بسیار آمرزنده است. (۶۶) 

قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ ﴿۶۷﴾

بگو: این [قرآن من] خبری بزرگ است، (۶۷) 

أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ ﴿۶۸﴾

که شما از آن روی می‌گردانید. (۶۸) 

مَا کَانَ لِیَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَیٰ إِذْ یَخْتَصِمُونَ ﴿۶۹﴾

من از ملأ اعلی هنگامی که [درباره آفرینش آدم] مجادله می‌کردند، هیچ خبری ندارم. (۶۹) 

إِنْ یُوحَیٰ إِلَیَّ إِلَّا أَنّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۷۰﴾

به من وحی نمی‌شود جز برای اینکه بیم‌دهنده‌ای آشکارم. (۷۰) 

إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنّی خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِینٍ ﴿۷۱﴾

[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: همانا من بشری از گل خواهم آفرید. (۷۱) 

فَإِذَا سَوّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿۷۲﴾

پس زمانی که اندامش را درست و نیکو نمودم و از روح خود در او دمیدم، برای او سجده کنید. (۷۲) 

فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۷۳﴾

پس فرشتگان همه با هم سجده کردند؛ (۷۳) 

إِلّا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿۷۴﴾

مگر ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران شد. (۷۴) 

قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیّ ۖ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ ﴿۷۵﴾

[خدا] فرمود: ای ابلیس! تو را چه چیزی از سجده کردن بر آنچه که با دستان قدرت خود آفریدم، بازداشت؟ آیا تکبّر کردی یا از بلند مرتبه گانی؟ (۷۵) 

قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ ۖ خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ ﴿۷۶﴾

گفت: من از او بهترم، مرا از آتش آفریدی و او را از گل ساختی. (۷۶) 

قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنّکَ رَجِیمٌ ﴿۷۷﴾

[خدا] گفت: از آن [جایگاه] بیرون رو که بی‌تردید تو رانده شده‌ای؛ (۷۷) 

وَإِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلَیٰ یَوْمِ الدّینِ ﴿۷۸﴾

و حتماً لعنت من تا روز قیامت بر تو باد. (۷۸) 

قَالَ رَبّ فَأَنْظِرْنِی إِلَیٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿۷۹﴾

گفت: پروردگارا! مرا تا روزی که مردم برانگیخته می‌شوند، مهلت ده. (۷۹) 

قَالَ فَإِنّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ ﴿۸۰﴾

[خدا] گفت: تو از مهلت یافتگانی، (۸۰) 

إِلَیٰ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿۸۱﴾

تا زمانی معین و معلوم. (۸۱) 

قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۸۲﴾

گفت: به عزتت سوگند همه آنان را گمراه می‌کنم، (۸۲) 

إِلّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿۸۳﴾

مگر بندگان خالص شده‌ات را. (۸۳)

انتهای خبر/