سوره «زخرف» آیات ۳۴ تا ۴۷

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۳۴ تا ۴۷ سوره «زخرف» به‌شرح زیر است.

وَلِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیْهَا یَتّکِئُونَ ﴿۳۴﴾

و برای خانه‌هایشان [نیز] درها و تخت‌هایی [از نقره می‌ساختیم] که بر آن تکیه زنند، (۳۴) 

وَزُخْرُفًا ۚ وَإِنْ کُلُّ ذَٰلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتّقِینَ ﴿۳۵﴾

و [برای خانه‌ها و زندگی آنان] زر و زیور [قرار می‌دادیم]، ولی همه این‌ها جز کالای اندک زندگی دنیا نیست، و آخرت نزد پروردگارت برای پرهیزکاران است؛ (۳۵) 

وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَیّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ ﴿۳۶﴾

و هر کس خود را از یاد [خدای] رحمان به کوردلی و حجاب باطن بزند، شیطانی بر او می‌گماریم که آن شیطان ملازم و دمسازش باشد. (۳۶) 

وَإِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَیَحْسَبُونَ أَنّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿۳۷﴾

و بی‌تردید شیطان‌ها چنین کسانی را از راه خدا باز می‌دارند، در حالی که [با این گمراهی سخت] گمان می‌کنند راه یافتگان واقعی آنانند؛ (۳۷) 

حَتّیٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ ﴿۳۸﴾

تا زمانی که [در قیامت] نزد ما آیند [به شیطانش] گوید: ای کاش میان من و تو فاصله و دوری مشرق و مغرب بود، پس بد همنشینی بودی! (۳۸) 

وَلَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿۳۹﴾

و [به آنان گویند: امروز این گفتگو و آرزوی دوری از شیطان] هرگز به شما سودی نمی‌دهد؛ زیرا [در دنیا] ستم ورزیدید [و] اکنون همه با هم در عذاب مشترک خواهید بود؛ (۳۹) 

أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ کَانَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿۴۰﴾

پس آیا تو می‌توانی [دعوتت را] به کران بشنوانی، یا کوران و کسانی را که در گمراهی آشکارند هدایت کنی؟! (۴۰) 

فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ ﴿۴۱﴾

پس اگر تو را از دنیا ببریم، یقیناً از اینان انتقام خواهیم گرفت، (۴۱) 

أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنّا عَلَیْهِمْ مُقْتَدِرُونَ ﴿۴۲﴾

یا [اگر از دنیا نبریم] آنچه را از عذاب به آنان وعده کرده‌ایم به تو نشان خواهیم داد [در هر صورت ما آنان را عذاب می‌کنیم]، و بی‌تردید بر آنان چیره و مسلطیم؛ (۴۲) 

فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ ۖ إِنّکَ عَلَیٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿۴۳﴾

پس به آنچه بر تو وحی شده تمسک بجوی، یقیناً تو بر راهی راست قرار داری؛ (۴۳) 

وَإِنّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿۴۴﴾

و مسلماً [این] قرآن برای تو و قوم تو مایه تذکر [و شرف و عزت] است، و سپس [درباره آن] بازخواست خواهید شد. (۴۴) 

وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرّحْمَٰنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿۴۵﴾

و از پیامبرانی که پیش از تو فرستاده‌ایم بپرس که آیا به جای [خدایِ] رحمان معبودانی که پرستش شوند، قرار داده‌ایم؟! (۴۵) 

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَیٰ بِآیَاتِنَا إِلَیٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبّ الْعَالَمِینَ ﴿۴۶﴾

و به راستی ما موسی را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و سران و اشراف قومش فرستادیم، پس گفت: من فرستاده پروردگار جهانیانم؛ (۴۶) 

فَلَمّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿۴۷﴾

نهایتاً چون معجزه‌های ما را برای آنان آورد ناگاه آنان [از روی ریشخند] به آنان می‌خندیدند. (۴۷)

انتهای خبر/