سوره «الفرقان» آیات ۱ تا ۱۹

به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۱۹ سوره «الشعرا» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرّحِیمِ طسم ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

طسم (۱) 

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿۲﴾

این است آیات [با عظمت این] کتاب روشنگر. (۲) 

لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿۳﴾

شاید تو می‌خواهی برای اینکه آنان ایمان نمی‌آورند، خود را از شدت اندوه هلاک کنی! (۳) 

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ ﴿۴﴾

اگر بخواهیم، معجزه‌ای بزرگ از آسمان بر آنان نازل می‌کنیم که فروتنانه و بی‌اختیار در برابرش گردن نهند، (۴) 

وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلّا کَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ ﴿۵﴾

هیچ [مایه] تذکر جدیدی از سوی [خدای] رحمان برای آنان نمی‌آید، مگر آنکه از آن روی گردان می‌شوند. (۵) 

فَقَدْ کَذّبُوا فَسَیَأْتِیهِمْ أَنْبَاءُ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۶﴾

همانا [آیات و وعده‌های ما را] تکذیب کردند [تا جایی که آنها را به مسخره گرفتند] پس به زودی خبرهای [مهم] آنچه که آن را مسخره می‌کردند [از حقّانیّت آیات، وعده‌های ما و تحقّق عذاب‌های دنیایی و آخرتی] به آنان می‌رسد. (۶) 

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَی الْأَرْضِ کَمْ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلّ زَوْجٍ کَرِیمٍ ﴿۷﴾

آیا [با تأمل] به این زمین ننگریستند که در آن چه بسیار از هر نوع [گیاهان و درختان] نیکو رویاندیم؟ (۷) 

إِنّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۸﴾

یقیناً در این [رویاندن انواع نباتات] نشانه‌ای است [بر قدرت، ربوبیّت خدا و اینکه مردگان را زنده می‌کند] ولی بیشترشان [به خاطر رسوخ کبر و لجاجت در باطنشان] ایمان آور نبوده و نیستند. (۸) 

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرّحِیمُ ﴿۹﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر مهربان است. (۹) 

وَإِذْ نَادَیٰ رَبُّکَ مُوسَیٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظّالِمِینَ ﴿۱۰﴾

[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که خود را به قوم ستمکار برسان. (۱۰) 

قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا یَتّقُونَ ﴿۱۱﴾

[به سوی] قوم فرعون [که به آنان بگویی:] آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی‌پرهیزید؟! (۱۱) 

قَالَ رَبِّ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُکَذّبُونِ ﴿۱۲﴾

گفت: پروردگارا! به راستی می‌ترسم مرا تکذیب کنند، (۱۲) 

وَیَضِیقُ صَدْرِی وَلَا یَنْطَلِقُ لِسَانِی فَأَرْسِلْ إِلَیٰ هَارُونَ ﴿۱۳﴾

و سینه‌ام [از این وظیفه سنگین] تنگی می‌کند، و زبانم روان و گویا نمی‌شود، پس به سوی هارون هم [پیام نبوّت] بفرست [تا مرا در این وظیفه سنگین یاری دهد.](۱۳) 

وَلَهُمْ عَلَیّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ یَقْتُلُونِ ﴿۱۴﴾

و آنان را بر من ادعای جرمی است که می‌ترسم [به سبب آن] مرا بکشند. (۱۴) 

قَالَ کَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا ۖ إِنّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ ﴿۱۵﴾

[خدا] گفت: این چنین نیست [که فرعون بر تو پیروز شود] پس شما دو نفر معجزات ما را ببرید که یقیناً ما همراه شما شنونده [گفتار هر دو طرف] هستیم [پس شما دو نفر را بر پایه دلیل و برهان و معجزه بر آنان پیروز می‌کنیم.](۱۵) 

فَأْتِیَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبّ الْعَالَمِینَ ﴿۱۶﴾

بنابراین خود را به فرعون برسانید و بگویید: یقیناً ما فرستاده پروردگار جهانیانیم. (۱۶) 

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿۱۷﴾

با این وصف، بنی اسرائیل را [آزاد کن و] با ما بفرست. (۱۷) 

قَالَ أَلَمْ نُرَبّکَ فِینَا وَلِیدًا وَلَبِثْتَ فِینَا مِنْ عُمُرِکَ سِنِینَ ﴿۱۸﴾

[فرعون] گفت: آیا ما تو را در کودکی در میان خود نپروراندیم، و سالیانی چند از عمر خود در میان ما درنگ نکردی؟ (۱۸) 

وَفَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الّتِی فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿۱۹﴾

و آن کارت را که کردی، کردی در حالی که از ناسپاسان [زحمات و نعمت‌های ما] بودی. (۱۹)

انتهای خبر/