تاثیر سیاست‌های رژیم پهلوی در استان مرکزی

به گزارش پايگاه خبرى تحليلى «ديار آفتاب» محدثه آجرلو در يادداشتى نوشت: رضاخان با اجرای سیاست‌های خود در زمینه اصلاحات ارضی و توسعه صنعتی، تأثیرات عمیقی بر اقتصاد استان مرکزی گذاشت. زمین‌های کشاورزی بسیاری در این استان توسط دولت مصادره شد و به املاک دولتی تبدیل شد.

این تغییرات باعث شد تا کشاورزان و دامداران محلی از منابع اقتصادی خود محروم شوند. به علاوه، بسیاری از مردم مجبور به ترک زمین‌های خود و مواجهه با مشکلات اقتصادی شدند. نتیجه این سیاست‌ها، فشار شدید اقتصادی بر مردم این منطقه بود که شرایط معیشتی آنها را به شدت دشوار کرد.

یکی از سیاست‌های رضاخان در استان مرکزی، کاهش قدرت روحانیون و بزرگان محلی بود. او با تمرکزگرایی در سیاست‌ها و سرکوب فعالیت‌های مذهبی، تلاش کرد تا نفوذ روحانیون را محدود کند.

در بسیاری از مناطق استان مرکزی، روحانیون و رهبران محلی از قدرت و تأثیرگذاری خود کاسته شدند. تعطیلی مدارس دینی و محدودیت در فعالیت‌های مذهبی از جمله اقدامات این دوران بود. این سیاست‌ها موجب تنش‌های اجتماعی شد و باعث بی‌اعتمادی مردم نسبت به حکومت مرکزی گردید.

در زمان محمدرضا شاه، به رغم نزدیکی استان مرکزی به تهران، مشکلات اجتماعی در این منطقه افزایش یافت. دولت مرکزی که بیشتر به توسعه تهران و سایر مناطق صنعتی توجه داشت، مشکلات اقتصادی و اجتماعی استان مرکزی را نادیده می‌گرفت.

کشاورزان و مردم عادی در این استان با فشارهای اقتصادی، بیکاری و کمبود منابع مواجه بودند. این بی‌توجهی موجب نارضایتی‌های گسترده و تنش‌های اجتماعی در سطح استان شد. بسیاری از افراد به دلیل وضعیت دشوار معیشتی به اعتراضات پرداخته و از دولت خواستند تا به مشکلات آنها توجه بیشتری داشته باشد.

در دوران سلطنت محمدرضا شاه، سرکوب شدید مخالفان سیاسی در سراسر ایران، از جمله استان مرکزی وجود داشت. افراد مخالف حکومت، به ویژه کسانی که در اعتراضات ضد دولتی شرکت می‌کردند، تحت فشارهای سیاسی و امنیتی قرار می‌گرفتند.

در این دوران، بسیاری از مردم استان مرکزی به دلیل نظرات و فعالیت‌های سیاسی خود دستگیر، شکنجه یا حتی اعدام شدند. دستگاه‌های امنیتی مانند ساواک برای سرکوب این اعتراضات و جلوگیری از گسترش نارضایتی‌ها به شدت عمل می‌کردند. این سرکوب‌ها موجب افزایش تنش‌ها و نارضایتی‌ها در این استان شد.

سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی رضاخان و محمدرضا شاه تأثیرات منفی زیادی بر معیشت مردم استان مرکزی گذاشت. از یک سو، مصادره زمین‌ها و کاهش درآمدهای کشاورزان باعث فقر و بیکاری در میان مردم شد. از سوی دیگر، تمرکز دولت بر توسعه صنعتی در تهران و مناطق شهری دیگر، باعث شد که استان مرکزی از رشد اقتصادی محروم بماند. مشکلات اقتصادی، بیکاری و فشارهای دولتی به زندگی مردم این منطقه آسیب جدی زد. این وضعیت موجب نارضایتی عمومی و بی‌اعتمادی به حکومت مرکزی گردید.

در حالی که اصلاحات ارضی در دوران محمدرضا شاه با هدف بهبود وضعیت کشاورزان معرفی شد، در عمل ناکام ماند. بسیاری از زمین‌های تقسیم‌شده به کشاورزان، عملاً برای آنان سودمند نبود و منجر به بحران‌های جدیدی شد. این اصلاحات موجب بی‌خانمانی برخی از کشاورزان شد و آنها را به مهاجرت از روستاها مجبور کرد. علاوه بر این، سیاست‌های اقتصادی نادرست، مانند عدم توجه به کشاورزی و زیرساخت‌های محلی، باعث رکود اقتصادی در استان مرکزی گردید. در نتیجه، مردم این منطقه به شدت از سیاست‌های دولت ناامید شدند.