مبارزه با فساد دلالی در فوتبال

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب» به نقل از دانا؛ فرا رسیدن موسم نقل و انتقالات تابستانی و زمستانی همان‌قدر که برای هواداران پر و پا قرص تیم‌های فوتبال در ایران هیجان‌انگیز و دیدنی است، برای گروه دیگری از افراد که در سایه نشسته‌اند و نقش محوری را در تعیین تکلیف بازیکنان معمولی و یا ستاره‌ها ایفا می‌کنند؛ شیرین، حساس، استرس‌آور و البته به شکل محیرالعقولی درآمدزاست.

این قشر معمولاً مرفه و پرنفوذ که خودشان در فوتبال از نظر سابقه و دانش هیچ محلی از اعراب ندارند، نقش واسطه‌گری و دلالی را بین بازیکنان مطرح یا جوان با باشگاه‌ها و یا متأسفانه حتی تیم‌های ملی بازی می‌کنند و شاید پر بی‌راه نباشد اگر بگوئیم این ایجنت‌های رسمی و غیررسمی (همان دلال‌های بدنام) هستند که تکلیف قهرمان یک فصل را یک سال قبل با فروش‌های خود تعیین می‌کنند؛ نه مدیران و مربیان.

برخی از این ایجنت‌ها (بخوانید همان دلال‌ها) که امروزه نام باکلاس و خوش‌ظاهر «مدیر برنامه» را به خود گرفته‌اند، در فصل نقل و انتقالات تابستانی چنان امپراتوری‌های عظیم و بزرگی به راه می‌اندازند که شاید آن را نتوان در خیال دید. در همین اثنا یک ایجنت از یک باشگاه به سبب جذب ۲ بازیکن، مبلغ حیرت‌انگیزی در حدود ۲۳ میلیارد تومان درآمد شخصی کسب کرده است!

شاید باورش برای فوتبالی‌ها سخت باشد اما اکنون دسترسی به وزیر ورزش و جوانان، رئیس فدراسیون فوتبال و مدیرعاملان باشگاه‌های شاخص فوتبال ایران خیلی راحت‌تر از دسترسی به برخی ایجنت‌هاست. برخی از این مدیر برنامه‌ها آن قدر در فوتبال ایران قدرت لایزال گرفته‌اند که برای مدیران باشگاه‌ها تعیین تکلیف کرده و بازیکنان ستاره را به شرط جذب یک بازیکن معمولی به قیمت گزاف معامله کنند!

از آن گذشته؛ شنیده می‌شود یک ایجنت معروف که اتفاقاً رابطه نزدیکی با یکی از اعضای هیأت‌مدیره باشگاهی تهرانی دارد، در سال گذشته مبلغی بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان فقط از خرید و فروش بازیکنانش به جیب زده و این در حالی است که این ایجنت، چندین و چند بازیکن مختلف در تیم‌های بزرگ و کوچک تهرانی و شهرستانی دارد.

بنابراین اصلاً عجیب نیست اگر یک ایجنت در یک تیم، ۱۰ - ۱۲ بازیکن داشته باشد و در صورتی که باشگاه مورد نظر خواسته‌های قانونی و یا غیرقانونی آن ایجنت را برطرف نکند، او بازیکنانش را مجبور کند که کم‌کاری کرده و اصطلاحاً بازی نکنند تا پس از شکست تیم در یک یا چند بازی به سبب این اقدام غیراخلاقی و فشار هواداران به مدیران، آن‌ها مجبور به تن دادن به هر کاری بشوند.

یک سرمربی معروف و البته موفق هم هست که هر تیمی می‌رود، چندین بازیکن تحت قرارداد یک ایجنت را با خود به آن تیم می‌برد و یا اگر شرایط این اقدام مقدور نباشد، بازیکنان تیم را مجبور می‌کند تا با مدیر برنامه قبلی خود فسخ قرارداد کنند و با ایجنت محبوب سرمربی قرارداد ببندند تا از این مسیر هم که شده، راه‌های دیگری برای سرمربی و ایجنت باز باشد.

آش تا جایی شور شده که باشگاه‌های لیگ برتری برای تضمین موفقیت خود و در امان ماندن از شر مطلق ایجنت‌ها، به آن‌ها پست مشاوره در سایه یا حتی مدیریتی در باشگاه و تیم می‌دهند و آن‌ها را همه‌کاره و تصمیم‌گیرنده باشگاه می‌کنند. این اتفاق باعث شده تا شاهد بروز پدیده دلال - مدیر در فوتبال ایران باشیم و همه به نوعی در این سفره سهیم باشند.

محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور تبریز شاید نخستین نفری باشد که از رفتارهای غیرقانونی برخی به تنگ آمده و یک اسم را روی آنتن زنده بر زبان می‌آورد تا بگوید آن ایجنت کاری با فوتبال ایران کرده که دیگر نمی‌شود جلوی ارقام بازیکنان را گرفت. حالا در این بین مهم هم نیست که فدراسیون فوتبال با قانون سقف بودجه تلاش کرده این مسئله را مدیریت کند؛ همیشه ایجنت‌ها راهی برای دور زدن قانون بلدند!

پیش از این قرار بود در فوتبال ایران تعدادی مدیر برنامه مشخص که مقبول آزمون و دارای لایسنس فیفا هستند، فعالیت کنند اما حالا شاهد آن هستیم که یک فعال مثلاً رسانه‌ای خودش را به یک بازیکن ستاره می‌چسباند و با جلب اعتماد او، به جای صیانت از حقوق بازیکن و حتی رعایت حقوق باشگاه؛ به فکر درآمدزایی برای خودش است و باشگاه را یک صندوق وام می‌داند؛ آن هم بلاعوض!

در این بین باید تصمیم مقتضی فدراسیون فوتبال و کمیته‌های قضایی‌اش، وزارت ورزش و جوانان و تمام ارکان مورد نیاز را به نظاره نشست. حالا یکی پیدا شده که بگوید «پادشاه لخت است». باید منتظر ماند و دید که آیا امکان و توان مقابله با این فساد سیستماتیک هرمی وجود دارد یا باید انحطاط و هبوط فوتبال باشگاهی و حتی ملی را در ایران منتظر باشیم.

انتهای خبر/