از پادشاهی تا جمهوریت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «دیار آفتاب»؛ به نقل از ندای تفرش، سیاوش منظوری فعال رسانه‌ای در یادداشتی از تأثیر رأی دادن در سرنوشت کشور نوشت: اگر به سراسر تاریخ ایرانیان و قلمروی ایران نگاهی انداخته شود، فعالیت و اثرگذاری مردم در آن به‌خوبی مشاهده می‌شود. از زمانی که تمدن پارس در دوران هخامنشیان با کشورگشایی کوروش کبیر در اوج بود تا دوران افول در عقد قرارداد ترکمنچای قاجاریه و لایحه کاپیتولاسیون پهلوی، ملت به بقای کشور متعهد بود.

اگر به رفتار مردم در مناسبات سیاسی دقیق‌تر بنگرید، خواهید دید که در دوره پادشاهی ۲ هزار 500  ساله هرگاه زمام مملکت بدست نالایقان می‌افتاد، سرنوشت ملت و کشور دو مسیر محتمل بیشتر نداشت. در یک طرف شاه نالایق و اطرافیانش به غارت اموال مردم و منابع کشور دست می‌زدند، که با وفور مصادیق، قلم از درج آن شرم دارد.

اما در طرف دیگر، همیشه عده‌ای از بطن جامعه برخواسته و آهنگ انقلاب سر می‌دهند، که با توجه به اندک بودن این حوادث شمار این افراد به چند ده تن نرسد.

چهارمین انقلاب مردمی و بلکه مهمترین در تاریخ جهان، انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) است. ماحصل این انقلاب یک سیستم جمهوری بر پایه قوانین اسلام است، که چهل و اندی سال از عمر آن می‌گذرد.

وجه تمایز این جمهوری ۴۰ ساله با دوران پادشاهی چند هزار ساله را باید در جمله معروف «میزان، رأی ملت است» امام(ره) یافت؛ ملت ایران هرگاه می‌خواستند که در امور کشور شرکت کنند یا نادیده گرفته می‌شدند و یا با سرکوب لیاخوف روسی مواجه می‌گردیدند این خفقان تا جایی پیش رفت که انقلاب سفید شاه، توسط خود او که در رأس همه امور بود، انجام شد تا قدرت نوظهور ابر زمین‌داران (صاحبان چندین قریه‌ای) را سرکوب نماید.

انقلاب اسلامی به‌دست خود مردم ایران و با هدف حفظ شأن و تمامیت ارضی انجام شد، چراکه در یک روز با حق برتری تبعه‌های آمریکایی بر خویش و در روز دگر با جدایی قسمتی از خاک وطن مواجه شدند. با این اوصاف اگر به تاریخ ۱۰۰ سال گذشته نگاه شود، به‌سادگی می‌توان دریافت که قیام و انقلاب ملت ایران برای گذر از نظامی بود که مملکت داری را یک نوع بازیچه می‌دانست.

در نظام پیشین انتخابات شورای ملی با تک حزب رستاخیز انجام می‌گشت، آرارات را به غرب و سرچشمه هیرمند به شرق هدیه داده می‌شد و حتی بحرین را همچون دختری بدون مهریه و شیر بها به خانه دیگران فرستادند.

با توجه به شهادت سید الشهدای اهل خدمت، آیت الله رئیسی خادم جمهور، وظیفه انتخاب فردی اصلح و مردمی بازهم به ملت ایران محول شده است. چراکه واضح و مبرهن است که انتخابات در جمهوری اسلامی ایران برابر با انتخاب مستقیم ملت در ساختار سیاسی کشور می‌باشد.

از اولین انتخابات (رفراندوم ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ هجری شمسی) تا به امروز تخریب انتخابات و این نگرش در صدر دستورالعمل بیگانگان و متأسفانه بعضی از فریب خوردگان آنان بوده است. امروزه رسانه‌های معاند کمپین تحریم انتخابات را راه‌اندازی می‌کنند و اهمیت انتخابات را برای مردم مسلمان ایران کم و بی‌تأثیر نشان می‌دهند.

در واقعیت انتخابات و نتیجه آن بر همه مردم چه رأی دهنده و چه رأی ندهند تأثیرگذار است. هر چند بار اول نیست که ملت فهیم ایران با این دشمنان بد نهاد پنجه در پنجه می‌شود و به‌خوبی می‌داند که این دشمنان هدفی جز تجزیه کشور ندارند. ایرانیان دارای بصیرت و بینش می‌دانند که هرگاه دشمنان به موضوعی حمله می‌کنند، ضرر و خطری برای بقای خود در آن می‌بینند.

چرا باید مشارکت مردم برای عده‌ای که هزاران کیلومتر دورتر از مرزهای ایران هستند، مهم باشد؟ اولین پاسخ به این سؤال در پیگیری اثرات تحریم‌ها بر روی مردم است. هرچه میزان مشارکت مردم بیشتر باشد، این پیام به تمام دنیا صادر می‌شود که هر ملتی و هر عقیده و باوری خریدنی نیست. چراکه با اعمال تحریم و بستن راه‌های اقتصادی اگر بتوانند ملتی را درهم بشکنند، آنگاه آن ملت دیگر خطری برای آنان نخواهند بود.

دومین پاسخ را باید این‌گونه بیان کرد که ملت ایران در ردهٔ سیاسی‌ترین مردم‌های دنیا قرار می‌گیرند و در هر مکان و زمانی به تحلیل مسائل سیاسی روز کشور می‌پردازند و حتی برای کوچک‌ترین موارد و پدیده‌ها دلایل و توجیحات سیاسی پیدا می‌کنند.

این ملت هیچ‌وقت فرصت خویش را برای اعمال مستقیم اراده خود در ساختار و روند سیاست‌های فعلی از طریق انتخابات از دست نخواهند داد. چراکه ایران جزو معدود کشورهای جهان است که آینده آن مشروط به رأی ملت است.

انتهای خبر /