سوره «حاقه» آیه 1 تا ۳۴

به گزارش گروه چندرسانه‌ای پایگاه خبری و تحلیلی «دیار آفتاب» هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت آنلاین بشنوید.

متن و معنی آیات ۱ تا ۵۲ سوره «حاقه» به‌شرح زیر است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ الْحَاقّةُ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی.

آن روز ثابت و حق [که وقوعش حتمی و تردیدناپذیر است،](۱) 

مَا الْحَاقّةُ ﴿۲﴾

آن روز ثابت و حق چیست؟ (۲) 

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقّةُ ﴿۳﴾

و تو چه می‌دانی که آن روز ثابت و حق چیست؟ (۳) 

کَذّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾

[قوم] ثمود و عاد آن روز کوبنده را انکار کردند؛ (۴) 

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطّاغِیَةِ ﴿۵﴾

اما قوم ثمود با عذابی سرکش هلاک شدند، (۵) 

وَأَمّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿۶﴾

و اما قوم عاد با تندبادی بسیار سرد و طغیان گر نابود شدند، (۶) 

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَیٰ کَأَنّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿۷﴾

که خدا آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد و [اگر آنجا بودی] می‌دیدی که آنان مانند تنه‌های پوسیده و پوک درختان خرما روی زمین افتاده [و هلاک شده‌اند.](۷) 

فَهَلْ تَرَیٰ لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿۸﴾

آیا از آنان هیچ باقی مانده‌ای می‌بینی؟ (۸)

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾

و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و مردم شهرهای زیر و رو شده [قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند، (۹) 

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿۱۰﴾

و فرستاده پروردگارشان را نافرمانی کردند و خدا هم آنان را به عذابی سخت گرفت. (۱۰) 

إِنَّا لَمّا طَغَی الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿۱۱﴾

هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را در کشتی سوار کردیم، (۱۱) 

لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿۱۲﴾

تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند. (۱۲) 

فَإِذَا نُفِخَ فِی الصّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾

پس چون در صور یک بار دمیده شود، (۱۳) 

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾

و زمین و کوه‌ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آنها یک باره درهم کوبیده و ریز ریز گردند! (۱۴) 

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾

پس آن روز است که آن واقعه بزرگ واقع می‌شود؛ (۱۵) 

وَانْشَقَّتِ السّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿۱۶﴾

و آسمان بشکافد و در آن روز است که از هم گسسته و متلاشی گردد؛ (۱۶) 

وَالْمَلَکُ عَلَیٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿۱۷﴾

و فرشتگان [برای اجرای دستورها حق] بر کناره‌ها و اطراف آسمان قرار می‌گیرند، ودر آن روز هشت فرشته، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل می‌کنند. (۱۷) 

یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَیٰ مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿۱۸﴾

آن روز [همه شما برای حسابرسی به پیشگاه خدا] عرضه می‌شوید در حالی که هیچ [عمل و نیّت] پوشیده‌ای از شما پنهان نمی‌ماند. (۱۸) 

فَأَمّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿۱۹﴾

اما کسی که پرونده‌اش را به دست راستش دهند، می‌گوید: [ای مردم!] پرونده مرا بگیرید و بخوانید. (۱۹) 

إِنِّی ظَنَنْتُ أَنّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿۲۰﴾

من یقین داشتم که حساب اعمالم را می‌بینم [به این سبب همه اعمالم را هماهنگ با احکام خدا انجام دادم و کردار بدم را اصلاح کردم.](۲۰) 

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿۲۱﴾

پس او در یک زندگی خوش و پسندیده‌ای است. (۲۱) 

فِی جَنّةٍ عَالِیَةٍ ﴿۲۲﴾

در بهشتی برین (۲۲) 

قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿۲۳﴾

که میوه‌هایش در دسترس است. (۲۳) 

کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیّامِ الْخَالِیَةِ ﴿۲۴﴾

[به آنان گویند:] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد به سبب اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید؛ (۲۴) 

وَأَمّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿۲۵﴾

و اما کسی که پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، می‌گوید: ای کاش پرونده‌ام را دریافت نمی‌کردم، (۲۵) 

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿۲۶﴾

و نمی‌دانستم حساب من چیست؟ (۲۶) 

یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿۲۷﴾

ای کاش همان مرگ اول [که مرا از دنیا به آخرت انتقال داد] کارم را یکسره می‌کرد [و در نیستی ابد قرارم می‌داد،](۲۷) 

مَا أَغْنَیٰ عَنّی مَالِیَهْ ۜ ﴿۲۸﴾

ثروتم عذاب را از من دفع نکرد، (۲۸) 

هَلَکَ عَنّی سُلْطَانِیَهْ ﴿۲۹﴾

قدرت و توانم از دست رفت. (۲۹) 

خُذُوهُ فَغُلّوهُ ﴿۳۰﴾

[فرمان آید] او را بگیرید و در غل و زنجیرش کشید، (۳۰) 

ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلّوهُ ﴿۳۱﴾

آن گاه به دوزخش دراندازید، (۳۱) 

ثُمّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿۳۲﴾

سپس او را در زنجیری که طولش هفتاد ذرع است به بند کشید، (۳۲) 

إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللّهِ الْعَظِیمِ ﴿۳۳﴾

زیرا او به خدای بزرگ ایمان نمی‌آورده (۳۳) 

وَلَا یَحُضّ عَلَیٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿۳۴﴾

و مردم را به اطعام نیازمندان تشویق نمی‌کرده. (۳۴)

فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿۳۵﴾

پس امروز او را در اینجا دوست مهربان و حمایت گری نیست؛ (۳۵) 

وَلَا طَعَامٌ إِلّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿۳۶﴾

و نه غذایی مگر چرکاب و کثافات [ی از بدن اهل دوزخ!](۳۶) 

لَا یَأْکُلُهُ إِلّا الْخَاطِئُونَ ﴿۳۷﴾

که آن را جز خطاکاران نمی‌خورند. (۳۷) 

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾

پس سوگند یاد می‌کنم به آنچه [از محسوسات] می‌بینید، (۳۸) 

وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾

و آنچه [از غیر محسوسات] نمی‌بینید، (۳۹) 

إِنّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۴۰﴾

بی‌تردید این قرآن، گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است، (۴۰) 

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾

و آن گفتار یک شاعر نیست، ولی جز اندکی ایمان نمی‌آورید، (۴۱) 

وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ ۚ قَلِیلًا مَا تَذَکّرُونَ ﴿۴۲﴾

و گفتار کاهن هم نیست، ولی جز اندکی متذکّر نمی‌شوید. (۴۲) 

تَنْزِیلٌ مِنْ رَبّ الْعَالَمِینَ ﴿۴۳﴾

نازل شده از سوی پروردگار جهانیان است. (۴۳) 

وَلَوْ تَقَوّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿۴۴﴾

و اگر [او] پاره‌ای از گفته‌ها را به دروغ بر ما می‌بست، (۴۴) 

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿۴۵﴾

ما او را به شدت می‌گرفتیم، (۴۵) 

ثُمّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿۴۶﴾

سپس رگ قلبش را پاره می‌کردیم؛ (۴۶) 

فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿۴۷﴾

در آن صورت هیچ کدام از شما مانع از عذاب او نبود، (۴۷) 

وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتّقِینَ ﴿۴۸﴾

بی‌تردید این قرآن، وسیله پند و تذکری برای پرهیزکاران است. (۴۸) 

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذّبِینَ ﴿۴۹﴾

و ما به یقین می‌دانیم که از میان شما انکارکنندگانی هست. (۴۹) 

وَإِنّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَی الْکَافِرِینَ ﴿۵۰﴾

و این انکار قطعاً مایه حسرت کافران است، (۵۰) 

وَإِنَّهُ لَحَقّ الْیَقِینِ ﴿۵۱﴾

و بی‌تردید این قرآن، حقّی یقینی است. (۵۱) 

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبّکَ الْعَظِیمِ ﴿۵۲﴾

پس به نام پروردگارت تسبیح گوی. (۵۲)

انتهای خبر/